تعریف بیماری انسدادی مزمن ریه
بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) یک بیماری پیشرونده مستقل است که نه تنها با یک جزء التهابی، بلکه با تغییرات ساختاری در عروق خونی و بافت ریه مشخص می شود. علاوه بر این، نقض جدی انسداد برونش باید ذکر شود. چنین انسدادی در ناحیه برونش های دیستال موضعی است. این بیماری از تعدادی از فرآیندهای مزمن معمولی سیستم تنفسی مهم جدا می شود.
بیماری انسدادی مزمن ریه ثابت شده است که بیشتر مردان بالای ۴۰ سال را مبتلا می کند. در بین همه علل ناتوانی، جایگاه پیشرو را اشغال می کند. علاوه بر این، خطر مرگ و میر حتی در میان بخش توانمند جمعیت بالاست.
با افزایش تولید مخاط برونش و افزایش ویسکوزیته آن، مساعدترین شرایط برای تکثیر سریع باکتری ها ایجاد می شود. در این حالت، باز بودن برونش ها مختل می شود، بافت ریه و آلوئول تغییر می کند. پیشرفت بیماری به طور مستقیم منجر به تورم مخاط برونش، ترشح مخاط و اسپاسم عضلات صاف می شود. اغلب، عوارض باکتریایی به COPD می پیوندند و عود عفونت های ریوی رخ می دهد.
اتفاق می افتد که سیر بیماری مزمن انسدادی ریه با اختلالات جدی تبادل گاز که با کاهش قابل توجه اکسیژن در خون و افزایش فشار خون آشکار می شود، به شدت تشدید می شود. چنین شرایطی نارسایی گردش خون را تحریک می کند که در حدود 30 درصد از بیماران با این تشخیص منجر به مرگ می شود.
علل COPD
اعتقاد بر این است که سیگار علت اصلی آن است. از دیگر عواملی که باعث ایجاد بیماری مزمن انسدادی ریه می شود، عفونت های تنفسی در دوران کودکی، خطرات شغلی، پاتولوژی های برونش ریوی همزمان و همچنین وضعیت اسفناک محیط است.در تعداد کمی از بیماران، بیماری بر اساس یک استعداد ژنتیکی است که با کمبود پروتئین آلفا-1 آنتی تریپسین بیان می شود. این اوست که در بافت های کبد تشکیل می شود و از ریه ها در برابر آسیب های جدی محافظت می کند.
به عنوان یک قاعده، بیماری مزمن انسدادی ریه به عنوان بیماری شغلی بسیاری از کارگران راه آهن، معدنچیان، کارگران ساختمانی و کارگرانی که با سیمان در تماس هستند در نظر گرفته می شود. اغلب این بیماری در متخصصان متالورژی و صنایع خمیر و کاغذ رخ می دهد. استعداد ژنتیکی و عوامل محیطی باعث التهاب پوشش داخلی برونش ها با ماهیت مزمن می شود که به طور قابل توجهی ایمنی موضعی را کاهش می دهد.
علائم و مراحل COPD
طبقه بندی های مختلفی از بیماری انسدادی مزمن ریه وجود دارد.در مرحله صفر، بیماری با ترشح شدید خلط و سرفه مداوم در برابر پس زمینه عملکرد ریه بدون تغییر ظاهر می شود. مرحله اول با سرفه مزمن، تولید خلط و اختلالات انسدادی جزئی مشخص می شود. در شرایط متوسط، علائم بالینی مختلفی را می توان مشاهده کرد که با بار خاصی افزایش می یابد. همزمان، اختلالات انسدادی برجسته در حال پیشرفت هستند.
در مرحله سوم بیماری، محدودیت جریان هوا در هنگام بازدم افزایش می یابد. افزایش تشدید و افزایش تنگی نفس را می توان مشاهده کرد. در شرایط بسیار شدید، اشکال شدید انسداد برونش ظاهر می شود که می تواند زندگی فرد را تهدید کند. Cor pulmonale ایجاد می شود و نارسایی تنفسی خطرناک تشخیص داده می شود.
لازم به ذکر است که بیماری مزمن انسدادی ریه در مراحل اولیه می تواند موذیانه باشد. اغلب، کلینیک مشخصه بیماری خود را در شرایط متوسط نشان می دهد. سیر COPD با سرفه شدید همراه با تنگی نفس و خلط مشخص می شود.گاهی اوقات در مراحل اولیه سرفه اپیزودیک همراه با ترشح مقدار زیادی خلط مخاطی وجود دارد. در این دوره، تنگی نفس در هنگام فعالیت شدید نیز نگران کننده است. سرفه فقط با پیشرفت بیماری دائمی می شود.
با شروع یک عفونت خاص، تنگی نفس در حالت استراحت مشاهده می شود و خلط چرکی می شود. سیر بیماری انسدادی مزمن ریه بر اساس نوع آمفیزماتوز یا برونش ایجاد می شود. بسیاری از بیماران مبتلا به انواع برونش از این بیماری از سرفه، خلط فراوان شکایت دارند. مسمومیت، سیانوز پوست و التهاب چرکی خطرناک در برونش ها و همچنین بیان قابل توجهی از انسداد با آمفیزم خفیف ریه نیز قابل ذکر است.
بیماران مبتلا به نوع آمفیزماتوز COPD با تنگی نفس بازدمی مشخص می شوند که با مشکل در بازدم مشخص می شود. در عین حال، آمفیزم ریوی به شدت بر انسداد معمولی برونش غالب است.پوست بیماران خاکستری مایل به صورتی و قفسه سینه بشکه ای شکل است. لازم به ذکر است که با یک دوره خوش خیم مطلوب، همه بیماران تا سنین بالا زنده می مانند.
در بیشتر موارد، پیشرفت پیشرونده بیماری با نارسایی حاد تنفسی و پنومونی پیچیده می شود. پنوموتوراکس خودبخودی، پلی سیتمی ثانویه، پنوموسکلروزیس و نارسایی احتقانی قلب گاهی تشخیص داده می شوند. در مراحل بسیار شدید، برخی از بیماران ممکن است دچار کورپولمونال یا فشار خون ریوی شوند. در همه موارد، این بیماری منجر به کاهش کیفیت زندگی و فعالیت می شود.
تشخیص COPD
تشخیص به موقع بیماری انسدادی مزمن ریه می تواند طول عمر بیماران را افزایش داده و کیفیت زندگی آنها را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد. هنگام جمع آوری داده های آنامنستیک، متخصصان مدرن همیشه به عوامل تولید و وجود عادت های بد توجه می کنند.اسپیرومتری روش اصلی تشخیص عملکردی در نظر گرفته می شود. علائم اولیه بیماری را نشان می دهد.
همچنین اندازه گیری شاخص های حجم و سرعت مهم است. اینها شامل ظرفیت حیاتی، ظرفیت اجباری و حجم یک بازدم اجباری در ثانیه است. برای تشخیص، نسبت و جمع شاخص های شناسایی شده کافی است. برای ارزیابی شدت و ماهیت التهاب برونش ها، از روش سیتولوژیک برای بررسی خلط بیماران استفاده می شود. در مرحله حاد، خلط همیشه دارای ویژگی لزج و در عین حال چرکی است.
آزمایش خون بالینی به شناسایی پلی ستومی کمک می کند که به دلیل ایجاد هیپوکسمی خطرناک فقط در نوع برونش بیماری امکان پذیر است. تعداد گلبول های قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت و ویسکوزیته خون تعیین می شود. ترکیب گاز خون به عنوان اصلی ترین تظاهرات نارسایی تنفسی در نظر گرفته می شود. برای رد سایر بیماری های مشابه، عکس برداری از قفسه سینه نشان داده می شود. COPD با تغییر شکل دیواره های برونش و همچنین تغییرات در بافت ریه ماهیت آمفیزماتوز مشخص می شود.
ECG می تواند ایجاد فشار خون ریوی را تشخیص دهد و برونکوسکوپی تشخیصی برای ارزیابی وضعیت مخاط برونش و تجزیه و تحلیل ترشح آنها ضروری است.
درمان COPD
هدف اصلی درمان یک بیماری، کند کردن تمام فرآیندهای پیشرونده، رفع انسدادها و حذف نارسایی تنفسی است. این همان چیزی است که برای افزایش طول مدت و کیفیت زندگی بیماران مورد نیاز است. از بین بردن علت بیماری، مانند سیگار کشیدن یا عوامل تولید، یک درمان ضروری برای درمان پیچیده است. درمان با آموزش به بیمار نحوه استفاده از اسپیسر، استنشاق و نبولایزر و همچنین خودارزیابی آغاز می شود.
همزمان برای رقیق کردن خلط و گسترش مجرای برونش ها، موکولیتیک ها و گشادکننده های برونش تجویز می شود.سپس معمولاً گلوکوکورتیکواستروئیدهای استنشاقی تجویز می شود و در حین تشدید درمان آنتی بیوتیکی انجام می شود. در صورت لزوم توانبخشی ریوی و اکسیژن رسانی بدن تجویز می شود. کاهش سرعت پیشرفت COPD تنها با درمان پیچیده روشمند امکان پذیر است، که به اندازه کافی برای هر بیمار انتخاب شده است.
به عنوان یک قاعده، پیش آگهی در مورد بهبودی کامل بیماران مطلوب است. با پیشرفت مداوم بیماری، از ناتوانی صحبت می کنند. لازم به ذکر است که معیارهای اصلی پیش آگهی شامل حذف عوامل تحریک کننده و از همه مهمتر رعایت اقدامات درمانی و کلیه توصیه ها توسط بیمار است.
پیشگیری از COPD
پیشگیری از پیشرفت بیشتر بیماری مزمن انسدادی ریه مهمترین اقدام پیشگیرانه است. پرهیز از سیگار شرط اصلی پیشرفت بیماری است. سیگار کشیدن غیرفعال نیز غیرقابل قبول تلقی می شود. یک رویکرد یکپارچه در برابر این بیماری افزایش امید به زندگی را تضمین می کند.
همچنین باید به سایر عفونت های تنفسی که می توانند باعث عود COPD شوند توجه ویژه ای داشته باشید. برای پیشگیری از تشدید، استفاده طولانی مدت از موکولیتیک های خاص که دارای فعالیت آنتی اکسیدانی هستند، امیدوارکننده تلقی می شود.
از آنجایی که COPD یک بیماری صعب العلاج است، لازم است سبک زندگی مناسبی داشته باشید، علائم را کنترل کنید، به همین دلیل می توان سرعت پیشرفت بیماری را به میزان قابل توجهی کاهش داد. معیارهای پیشگیرانه صحیح به بیمار این امکان را می دهد که به شرایط زندگی با کیفیت بازگردد.
