نارسایی قلبی چیست؟
نارسایی قلبی مجموعه ای از اختلالات است که بر اساس انقباض کم عضله قلب ایجاد می شود. این تصور غلط وجود دارد که نارسایی قلبی یک بیماری قلبی است، اما اینطور نیست. نارسایی قلبی حالتی از بدن است که در آن انقباض ماهیچه قلب (میوکارد) ضعیف می شود و در نتیجه قلب نمی تواند به طور کامل خون لازم را برای بدن تامین کند.
اغلب افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر قلب و فشار خون بالا از نارسایی قلبی رنج می برند و نارسایی قلبی بسیاری از بیماری های سیستم قلبی عروقی را پیچیده می کند.نارسایی قلبی به طور قابل توجهی کیفیت زندگی را کاهش می دهد و گاهی باعث مرگ فرد می شود.
علائم نارسایی قلبی
با توجه به ماهیت و سیر بیماری، نارسایی قلبی به حاد و مزمن تقسیم می شود. این بیماری خود را با کاهش سرعت جریان خون عمومی نشان می دهد، مقدار خون خارج شده از قلب کمتر می شود و فشار در حفره های قلب افزایش می یابد. حجم خون بیش از حد، که قلب نمی تواند با آن کنار بیاید، شروع به جمع شدن در رگ های پاها و حفره شکمی می کند.
اولین علائم نارسایی قلبی ضعف و خستگی است.
از آنجایی که قلب نمی تواند کل حجم خون در گردش را تحمل کند، مایع اضافی از جریان خون در اندام ها و بافت های مختلف بدن، معمولاً در پاها، ساق پا، ران ها، شکم و کبد شروع به تجمع می کند..
به دلیل افزایش فشار و تجمع مایع در ریه ها، اختلال تنفسی ایجاد می شود.در حالت طبیعی، اکسیژن آزادانه از بافت ریه غنی از مویرگ ها به گردش عمومی عبور می کند، اما با تجمع مایع در ریه ها که با نارسایی قلبی اتفاق می افتد، اکسیژن به طور کامل به مویرگ ها نمی رسد. به دلیل غلظت کم اکسیژن در خون، تنفس سریعتر می شود. اغلب اوقات، بیمار در نیمه شب از حملات آسم بیدار می شود.
به عنوان مثال رئیس جمهور آمریکا روزولت را در نظر بگیرید که از نارسایی قلبی رنج می برد. او برای مدت طولانی نمی توانست دراز کشیده بخوابد، اما به دلیل مشکلات تنفسی روی صندلی می خوابید.
مایع خروجی از جریان خون به بافت ها و اندام ها می تواند نه تنها مشکلات تنفسی و اختلالات خواب را تحریک کند. فرد به دلیل ادم بافت نرم در ناحیه پا، ساق پا، ران ها و گاهی اوقات در شکم به سرعت وزن اضافه می کند. وقتی با انگشت فشار داده می شود، به وضوح می توانید تورم را احساس کنید.
در موارد بسیار شدید، مایع در داخل حفره شکم جمع می شود.یک وضعیت خطرناک شروع می شود - آسیت. آسیت یکی از عوارض نارسایی قلبی پیشرفته است. در مواردی که مقدار مشخصی مایع از جریان خون وارد ریه ها می شود، وضعیتی به نام «ادم ریوی» شروع می شود. اغلب، ادم ریوی در نارسایی مزمن قلب، همراه با خلط صورتی و خونی هنگام سرفه رخ می‌دهد.
کمبود خون بر همه اندام ها و سیستم های بدن انسان تأثیر منفی می گذارد. تأثیر بر سیستم عصبی مرکزی در سالمندان با کاهش فعالیت ذهنی منعکس می شود.
سمت چپ یا راست؟
علائم نارسایی قلبی به این بستگی دارد که کدام سمت قلب درگیر است. دهلیز چپ (حفره فوقانی قلب) خون اکسیژن دار را از ریه ها دریافت می کند و آن را به بطن چپ (حفره تحتانی) پمپ می کند که این خون را به بقیه بدن پمپ می کند. اگر سمت چپ قلب نتواند خون را به طور کامل به حرکت درآورد، دوباره به داخل رگ‌های ریوی پرتاب می‌شود و مایع اضافی از طریق مویرگ‌ها به داخل آلوئول‌ها نفوذ می‌کند و باعث مشکل در تنفس می‌شود.یکی دیگر از علائم نارسایی سمت چپ قلب، ضعف و ترشح بیش از حد موکوس (گاهی اوقات حتی خونی) است.
نارسایی سمت راست زمانی رخ می دهد که خروج خون از دهلیز راست و بطن راست مشکل باشد، این اتفاق زمانی رخ می دهد که دریچه قلب به درستی کار نمی کند. در نتیجه، فشار افزایش می یابد و مایع در وریدهایی که به حفره های راست قلب - سیاهرگ های کبد و پاها - ختم می شوند، جمع می شود. حجم کبد افزایش می یابد، درد آزاردهنده است، پاها به شدت متورم می شوند. با نارسایی سمت راست، پدیده ای مانند شب ادراری مشاهده می شود - افزایش ادرار شبانه، بیش از روز.
در نارسایی احتقانی قلب، کلیه ها قادر به تحمل حجم زیادی از مایعات نیستند و در نتیجه نارسایی کلیه ایجاد می شود. نمک که معمولاً همراه با آب توسط کلیه ها دفع می شود، در بدن باقی می ماند و در نتیجه تورم را افزایش می دهد. با از بین رفتن علت اصلی - نارسایی قلبی - نارسایی کلیه از بین می رود.
علل نارسایی قلبی
دلایل زیادی برای نارسایی قلبی وجود دارد. یکی از اصلی ترین آنها بیماری عروق کرونر قلب و خون رسانی ناکافی به عضله قلب است.
به نوبه خود، ایسکمی در اثر انسداد عروق قلب توسط مواد چرب ایجاد می شود. یکی دیگر از دلایل نارسایی قلبی می تواند حمله قلبی باشد، زیرا بخشی از بافت قلب می میرد و زخم می شود.
علت بعدی نارسایی قلبی، فشار خون شریانی است. حرکت خون از طریق عروق اسپاسمیک به قدرت زیادی نیاز دارد، در نتیجه قلب، یعنی بطن چپ، بزرگ می شود. علاوه بر این، ضعف عضله قلب یا نارسایی قلبی ایجاد می شود.
یکی از دلایلی که بر ایجاد نارسایی قلبی تأثیر می گذارد، آریتمی قلبی (انقباضات نامنظم) است. اگر تعداد ضربان بیش از 140 در دقیقه باشد، این خطرناک تلقی می شود و به پیشرفت بیماری کمک می کند، زیرا فرآیندهای پر شدن و بیرون راندن خون توسط قلب مختل می شود.
در مواردی که تغییراتی در دریچه های قلب ایجاد می شود، پر شدن قلب با خون نقض می شود و این نیز به ایجاد نارسایی قلبی کمک می کند. اغلب این مشکل ناشی از یک فرآیند عفونی داخلی (اندوکاردیت) یا یک بیماری روماتیسمی است.
التهاب عضله قلب به دلیل عفونت، الکل یا آسیب سمی نیز منجر به ایجاد نارسایی قلبی می شود.
با این حال، در همه موارد نمی توان به طور دقیق علت ایجاد نارسایی قلبی را تعیین کرد. این وضعیت نارسایی قلبی ایدیوپاتیک نامیده می شود.
طبقه بندی نارسایی قلبی
بسته به تظاهرات بیماری در مراحل مختلف، طبقه بندی زیر ایجاد شده است:
کلاس 1: بدون محدودیت در ورزش و بدون تأثیر بر کیفیت زندگی.
کلاس 2: محدودیت جزئی فعالیت بدنی، بدون ناراحتی در هنگام استراحت.
کلاس 3: کاهش قابل توجه عملکرد، بدون علامت در طول استراحت.
کلاس 4: ناتوانی کامل یا جزئی، همه علائم نارسایی قلبی و درد قفسه سینه، حتی در هنگام استراحت.
پیش‌بینی
تقریباً 50 درصد از بیمارانی که نارسایی قلبی تشخیص داده شده است بیش از پنج سال با این بیماری زندگی می کنند. اگرچه لازم است پیش‌بینی‌های جداگانه برای هر بیمار انجام شود، با در نظر گرفتن شدت بیماری، بیماری‌های همراه، سن، اثربخشی درمان، شیوه زندگی و بسیاری از عوامل دیگر.
در درمان این بیماری اهداف زیر دنبال می شود: بهبود عملکرد بطن چپ قلب، بهبود کیفیت زندگی و بازیابی توانایی کار بیمار. درمان در مراحل اولیه بهترین نتیجه را به همراه دارد، در حالی که امید به زندگی به طور قابل توجهی بهبود می یابد.
