پنوموسکلروزیس ریه
اصطلاح "پنوموسکلروزیس" از سال 1819 توسط پزشکی مورد استفاده قرار گرفت، اولین کسی که آن را به کار برد Laennec بود، که این کار را برای توصیف وضعیت بیمار انجام داد که دیواره برونش آسیب دیده بود، بخشی از آن بزرگ شده بود. این مفهوم دو کلمه یونانی را ترکیب کرد - نور و فشرده سازی.
فیبروز ریوی چیست؟
پنوموسکلروزیس ریه ها افزایش غیرطبیعی در اندازه بافت همبند است که می تواند در ریه (های) انسان در نتیجه التهاب، یک فرآیند دیستروفیک رخ دهد. مناطق تحت تأثیر چنین بافتی خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهند، تغییرات پاتولوژیک در ساختار برونش ها مشاهده می شود.بافت ریه منقبض و ضخیم می شود، اندام یک قوام متراکم و بدون هوا پیدا می کند و فشرده سازی رخ می دهد. اغلب مردان با این بیماری مواجه می شوند (اما زنان نیز محافظت نمی شوند)، گروه سنی نقشی ندارد.
علل پنوموسکلروزیس
بیماری هایی وجود دارد که عدم درمان به موقع و کافی می تواند منجر به ایجاد پنوموسکلروز در بیمار شود:
- سارکوئیدوز ریه؛
- سل (پلور، ریه)، میکوز؛
- برونشیت مزمن؛
- پنومونی (عفونی، تنفسی، ویروسی)؛
- گازهای صنعتی؛
- رادیوتراپی (در مبارزه با سرطان)؛
- آلوئولیت (فیبروزان، آلرژیک)؛
- آسیب به دیواره عروق (گرانولوماتوز)؛
- ریفلاکس مزمن معده؛
- آسیب جناغی، آسیب پارانشیم ریه؛
- استعداد ژنتیکی (بیماری ریوی)؛
- جنب اگزوداتیو (شکل شدید، دوره طولانی)؛
- عنصر خارجی در برونش.
این بیماری همچنین می تواند با مصرف تعدادی از داروها (آپرسین، کوردارون) تحریک شود. علاوه بر این، عادات بد (سیگار کشیدن)، محیط زیست ضعیف (زندگی در یک منطقه خطرناک) از عوامل خطر محسوب می شوند.
حرفه هایی هستند که صاحبان آنها در معرض خطر بیشتری هستند. تولید مضر، معادن مکان هایی هستند که گازهای مضر و گرد و غبار در آن شکوفا می شوند. خطر شیشه‌برها، سازندگان، آسیاب‌ها و غیره را تهدید می‌کند.
علائم پنومواسکلروز
علائم اصلی پنوموسکلروزیس ریوی تظاهرات بیماری است که نتیجه آن شد.
همچنین ممکن است علائم زیر را تجربه کنید که نشان دهنده نیاز به مراجعه فوری به پزشک است:
- تنگی نفس، دائمی شدن، تداوم حتی در حالت عدم فعالیت؛
- سرفه شدید همراه با ترشحات به شکل خلط چرکی؛
- خستگی مزمن، ضعف، حملات سرگیجه؛
- درد سینه؛
- سیانوز پوست؛
- کاهش وزن؛
- بدشکلی قفسه سینه؛
- نارسایی شدید ریه؛
- فالانژهای شبیه چوب طبل (انگشتان بقراط)؛
- رال در سمع (خشک، حباب ریز).
شدت علائم بیماری به طور مستقیم به میزان بافت همبند پاتولوژیک بستگی دارد. تظاهرات جزئی عمدتاً مشخصه پنوموسکلروز محدود است.
انواع پنومواسکلروز
با توجه به شدت توزیع در پارانشیم ریه بافت همبند، مرسوم است که انواع زیر را از پنوموسکلروز تشخیص دهیم:
- فیبروز. با بافت همبند و ریه متناوب در بیمار مشخص می شود.
- اسکلروز. پارانشیم ریه با بافت همبند جایگزین می شود، ساختار آن تغییر شکل می دهد.
- سیروز. فشردگی پلورا، جایگزینی رگ های خونی، برونش ها و آلوئول ها با کلاژن، نقص در عملکردهای تبادل گاز. این مرحله خطرناک ترین مرحله محسوب می شود.
در محل ضایعه، انواع بیماری زیر مشخص می شود:
- بینابینی؛
- پری برونشیال;
- آلوئولار;
- perilobular;
- پیرو عروقی.
اگر بیمار دچار پنوموسکلروز بینابینی شود، به احتمال زیاد منشأ آن پنومونی بینابینی است. هدف اصلی بافت همبند ناحیه کنار برونش ها، رگ های خونی و سپتوم های بین آلوئولی است.
ظاهر پری برونشیال اغلب نتیجه برونشیت مزمن است. برای این شکل، گرفتن ناحیه اطراف برونش های بیمار معمولی است، تشکیل بافت همبند به جای بافت ریه رخ می دهد. این بیماری در بیشتر موارد خود را فقط با سرفه گزارش می‌کند، پس از مدتی ممکن است ترشحات خلط اضافه شود.
پنوموسکلروزیس اطراف عروقی به معنای آسیب به ناحیه اطراف عروق خونی است. پریلوبولار منجر به محلی سازی ضایعه در امتداد پل های بین لوبولی می شود.
همچنین، پنومواسکلروز بسته به اینکه کدام بیماری باعث گسترش آن می شود به انواعی تقسیم می شود.
گروه های زیر متمایز می شوند:
- اسکلروز بافت ریه؛
- پست نکروز؛
- فرهنگی.
علاوه بر این، شیوع بیماری در نظر گرفته می شود - پنوموسکلروز محدود و منتشر.
فرم محدود به نوبه خود به محلی و کانونی تقسیم می شود:
- پنومواسکلروز موضعی می تواند برای مدت طولانی بدون هیچ علامتی در بدن انسان وجود داشته باشد. فقط با خس خس سینه و تنفس سخت هنگام گوش دادن می توان آن را تشخیص داد. اشعه ایکس همچنین به تشخیص کمک می کند، تصویر بخشی از بافت فشرده ریه را نشان می دهد. این گونه نمی تواند علت نارسایی ریوی شود.
- منشا نوع کانونی آبسه ریه است که منجر به آسیب به پارانشیم ریه می شود. همچنین، دلیل ممکن است در غارها (سل) باشد. شاید افزایش بافت همبند، آسیب به کانون های موجود و از قبل درمان شده.
پنوموسکلروزیس منتشر ریه
هدف پنومواسکلروز منتشر می تواند نه تنها یک ریه (چپ یا راست)، بلکه هر دو باشد.در این حالت احتمال بروز کیست در ریه ها وجود دارد و تغییرات پاتولوژیک که در عروق ایجاد می شود نیز امکان پذیر است. کیفیت تغذیه بافت ریه با اکسیژن بدتر می شود، فرآیندهای تهویه مختل می شود. فرم منتشر می تواند باعث تشکیل "کور pulmonale" شود. مشخصه این وضعیت رشد سریع سمت راست قلب است که در اثر فشار خون بالا ایجاد می شود.
آناتومی ریه ها در پنوموسکلروز منتشر تحت تغییرات زیر قرار می گیرد:
- کلاژن شدن ریه - به جای انحطاط الیاف الاستیک، مناطق وسیعی از رشته های کلاژن ظاهر می شود.
- حجم ریه ها کاهش می یابد، ساختار تغییر شکل می یابد.
- حفره (کیست) پوشیده از اپیتلیوم برونکوآلوئولار ظاهر می شود.
علل اصلی ایجاد این بیماری فرآیندهای التهابی در قفسه سینه است. منبع آنها می تواند متفاوت باشد - سل، ذات الریه مزمن، بیماری اشعه، قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی، سیفلیس، آسیب قفسه سینه.
نه همیشه پنوموسکلروز منتشر در مورد خود با علائم خاص هشدار می دهد. بیمار ممکن است تنگی نفس را تجربه کند، در ابتدا فقط با خستگی، کار سخت، تمرین ورزشی رخ می دهد. سپس مرحله ای فرا می رسد که تنگی نفس حتی در حالت آرام، در هنگام استراحت ظاهر می شود. این علامت تنها نیست، همچنین ممکن است سرفه (خشک، مکرر) درد مداوم در ناحیه قفسه سینه باشد.
همچنین تظاهرات احتمالی مانند تنگی نفس، سیانوز پوست، ناشی از کمبود اکسیژن است. بیمار ممکن است به طور ناگهانی وزن کم کند، احساس ضعف دائمی کند.
پنومواسکلروز پایه
شایع ترین منبع پنوموسکلروزیس ناف، برونشیت مزمن است. "مقصران" این بیماری همچنین می توانند به مسمومیت با مواد مضر، ذات الریه و سل تبدیل شوند. توسعه بیماری، به عنوان یک قاعده، در پس زمینه فرآیندهای التهابی، دیستروفی رخ می دهد. علائم مشخصه از دست دادن خاصیت ارتجاعی در ناحیه آسیب دیده، افزایش اندازه بافت همبند است که در نواحی پایه ریه رخ می دهد.همچنین نقض تبادل گاز اضافه شده است.
پنوموسکلروزیس پایه
اگر بافت همبند به طور عمده در بخش های پایه جایگزین شود، این وضعیت پنوموسکلروز پایه نامیده می شود. یکی از منابع اصلی این بیماری پنومونی لوب تحتانی در نظر گرفته می شود، شاید زمانی بیمار مجبور به مقابله با این بیماری بوده است. اشعه ایکس افزایش شفافیت بافت‌های نواحی پایه و افزایش الگو را نشان می‌دهد.
درمان پنوموسکلروزیس ریوی
اگر علائم پنوموسکلروز را دارید، حتماً باید با یک پزشک عمومی یا متخصص ریه وقت بگیرید. روش های درمان با توجه به مرحله ای که بیماری در آن قرار دارد تعیین می شود. شکل اولیه و خفیف که با علائم شدید همراه نیست، نیازی به درمان فعال ندارد.با توجه به اینکه پنوموسکلروزیس در بیشتر موارد به عنوان یک بیماری همراه عمل می کند، باید منشا آن را درمان کرد.
سلولهای بنیادی
یک راه ابتکاری برای مبارزه با پنوموسکلروز سلول درمانی است. سلول های بنیادی پیش ساز تمام سلول های بدن انسان هستند. "استعداد" منحصر به فرد آنها در توانایی تبدیل به هر سلول دیگری نهفته است. این کیفیت به طور فعال در سلول درمانی علیه پنوموسکلروز ریوی استفاده می شود.
با تزریق داخل وریدی، سلول های بنیادی از طریق جریان خون به اندام آسیب دیده نفوذ می کنند. در مرحله بعد، آنها بافت های آسیب دیده توسط بیماری را جایگزین می کنند. به موازات آن، دفاع ایمنی بدن فعال می شود، فرآیندهای متابولیک فعال می شوند. بافت طبیعی ریه دوباره متولد می شود.
اثربخشی سلول درمانی بر اساس تاریخ شروع آن تعیین می شود. توصیه می شود قبل از اینکه تمام ریه ها توسط فرآیند فیبروز دستگیر شوند، درمان را شروع کنید.موفقیت همچنین به داشتن بستری از بافت سالم بستگی دارد که سلول ها باید به طور ایمن به آن متصل شوند و فرآیندهای بازسازی را آغاز کنند.
درمان با سلول های بنیادی فرآیندهای متابولیکی را که در بدن بیمار مبتلا به پنوموسکلروز رخ می دهد عادی می کند. عملکرد سیستم غدد درون ریز، ایمنی و عصبی بازسازی می شود. سلول ها همچنین اثر ضد توموری موثری تولید می کنند. در نتیجه درمان، اندام آسیب دیده عملکرد از دست رفته خود را باز می یابد و سالم می شود.
نتیجه درمان «سلولی»، ترمیم ساختار ریه ها، از بین رفتن تنگی نفس و سرفه های خشک است که از عوامل اصلی عذاب ابدی بیمار بود. ایمنی و اثربخشی درمان با مطالعات متعدد ثابت شده است.
اکسیژن درمانی
اکسیژن درمانی یک تکنیک درمانی مدرن است که بر اساس استنشاق مخلوط اکسیژن و گاز توسط بیمار است. این روش به شما امکان می دهد کمبود اکسیژن ایجاد شده در بدن را جبران کنید.یکی از نشانه های اصلی برای اجرای آن پنوموسکلروز ریوی است.
گاز که وسیله ای برای اکسیژن درمانی است به همان حجمی که در هوای اتمسفر متمرکز شده با اکسیژن اشباع می شود. گازرسانی اغلب با استفاده از کاتترهای بینی (داخل بینی) انجام می شود، همچنین می تواند:
- ماسک (دهان و بینی)؛
- چادرهای اکسیژن؛
- لوله (تراکئوستومی، لوله گذاری)؛
- اکسیژن درمانی هیپرباریک.
به لطف تامین اکسیژن، متابولیسم سلولی ترمیم فعالی دارد.
دارو درمانی
اگر دوره پنومواسکلروز با تشدید التهابی (پنومونی، برونشیت) همراه باشد، برای بیمار داروهایی تجویز می شود:
- ضد باکتری؛
- ضد التهاب؛
- انتظارگران؛
- موکولیتیک؛
- برونکودیلاتورها.
اگر پنوموسکلروز شدید است، پیشرفت سریع بیماری وجود دارد، پزشکان گلوکوکورتیکواستروئیدها را متصل می کنند. دوره درمانی، که شامل استفاده از داروهای هورمونی در دوزهای کم است، برای متوقف کردن روند التهابی، سرکوب رشد بافت همبند انجام می شود. اغلب این داروها با عوامل سرکوب کننده سیستم ایمنی ترکیب می شوند. داروهای آنابولیک و ویتامین نیز ممکن است تجویز شوند.
برای اینکه درمان دارویی تا حد امکان مؤثر باشد، از برونکوسکوپی درمانی استفاده می شود. این دستکاری به شما امکان می دهد داروها را مستقیماً به بافت برونش برسانید، محتویات احتقانی و التهابی سیستم برونش ریوی را حذف کنید.
فیزیوتراپی
اگر بیمار مبتلا به پنوموسکلروز باشد، ممکن است فیزیوتراپی برای او تجویز شود. وظیفه روش های فیزیوتراپی در این مورد تسکین سندرم در مرحله غیر فعال، تثبیت روند در مرحله فعال است.
در صورت عدم وجود نارسایی ریوی، یونتوفورز با کلرید کلسیم، نووکائین اندیکاسیون دارد. ممکن است سونوگرافی با نووکائین نیز تجویز شود. اگر بیماری در مرحله جبران باشد، توصیه می شود که اندوکتومتری و دیاترمی در ناحیه قفسه سینه انجام شود. با جداسازی ضعیف خلط، از سیستم Vermel (الکتروفورز با ید) با سوء تغذیه - تابش اشعه ماوراء بنفش استفاده می شود. یک جایگزین کمتر موثر تابش خورشیدی است.
در صورت امکان، فیزیوتراپی توصیه می شود که با درمان آب و هوایی ترکیب شود. نشان داده شده است که بیماران مبتلا به پنوموسکلروز در سواحل دریای مرده استراحت می کنند. آب و هوای محلی اثر شفابخشی بر ارگانیسم آسیب دیده خواهد داشت.
ورزش درمانی
وظیفه اصلی که با تمرینات بدنی درمانی تسهیل می شود، تقویت عضلات تنفسی است. کلاس‌ها لزوماً تحت نظارت دقیق مربیان حرفه‌ای برگزار می‌شوند، اجراهای آماتور می‌توانند به جای آن آسیب بزنند.
پنوموسکلروز جبران شده نشانه ای برای تمرینات تنفسی است. هر تمرین باید بدون تنش، با رعایت سرعت آهسته یا متوسط انجام شود و به تدریج بار را افزایش دهد. بهترین مکان برای تمرین خیابان است، هوای تازه اثربخشی تمرینات را افزایش می دهد. تمرینات فیزیوتراپی دارای موارد منع مصرف هستند - تب بالا، شکل شدید بیماری، هموپتیزی مکرر.
هنگام جبران فرآیند پاتولوژیک، بیماران می توانند برخی از ورزش ها را به هم متصل کنند. با پنوموسکلروزیس، قایقرانی، اسکیت و اسکی مفید است. پزشکان اغلب ماساژ قفسه سینه را نیز توصیه می کنند. با کمک روش ها، احتقان ایجاد شده در بافت ریه از بین می رود. ماساژ وضعیت قلب، برونش ها، ریه ها را بهبود می بخشد و از پیشرفت فیبروز ریوی جلوگیری می کند.
جراحی
اگر بیمار دارای شکل موضعی بیماری، تخریب بافت ریه، چروک پارانشیم ریه، فیبروز و سیروز ریه باشد، مداخله رادیکال ممکن است مناسب باشد. ماهیت درمان برداشتن ناحیه آسیب دیده بافت ریه با جراحی است.
اقدامات پیشگیرانه
پیشگیری از پنومواسکلروز همیشه آسان تر از خلاص شدن از شر آن است. مهمترین چیز برای این امر درمان به موقع ذات الریه، سل، برونشیت و سرماخوردگی است. همچنین ممکن است موارد زیر مفید باشند:
- ترک سیگار؛
- تغییر شغل با تعامل مکرر با خطرات شغلی؛
- نوشیدن را به حداقل برسانید؛
- درمان های سخت کننده؛
- تمرینات تنفسی منظم، ژیمناستیک؛
- رژیم غذایی متعادل، دریافت کمپلکس های ویتامین؛
- پیاده روی مکرر در فضای باز؛
- اشعه ایکس سالانه.
ترک سیگار مهمترین مورد در این لیست است. سیگار به طور جدی وضعیت ریه ها را بدتر می کند و به ایجاد بیماری های تنفسی کمک می کند.
اگر پنوموسكلروز به موقع تشخيص داده شود، تحت درمان صحيح قرار گيرد، بيمار تمام توصيه هاي پزشك را كاملاً رعايت كند و شيوه زندگي سالمي داشته باشد، بيماري شكست خواهد خورد.
