کولیت روده چیست؟
کولیت یک فرآیند التهابی حاد یا مزمن است که در روده بزرگ رخ می دهد و به دلیل آسیب اندام سمی، ایسکمیک یا عفونی رخ می دهد.
از نظر افراد عادی و بدون دانش پزشکی خاص، کولیت با قولنج روده همراه است. با این حال، این دو دولت به دور از یکسان هستند. کولیک روده یک احساس درد ناخوشایند در ناحیه تحتانی شکم است. قولنج فقط یک علامت است که تعداد زیادی از بیماری ها و آسیب شناسی ها را مشخص می کند، از نفخ پیش پا افتاده تا فرآیندهای سرطانی.
کولیت، به نوبه خود، یک بیماری مستقل است که در علت، علائم و سیر خود متفاوت است.
برای درک بهتر این آسیب شناسی، باید به اصول آناتومی دستگاه گوارش مراجعه کنید.
روده به دو بخش تقسیم می شود: روده بزرگ و روده کوچک. هر کدام عملکرد گوارشی خاص خود را دارند. قسمت نازک بلافاصله پس از معده شروع می شود و فرآیندهای گوارشی اصلی در آن انجام می شود (شامل پردازش نهایی غذا، آزادسازی مواد مغذی و انتقال آنها به جریان خون از طریق دیواره های اندام).
روده کوچک توسط یک غشای مخاطی از روده بزرگ جدا می شود. به لطف او، مواد زائد و میکروارگانیسم های روده بزرگ وارد بخش قبلی نمی شوند. در روده بزرگ، پردازش نهایی غذا و جذب مایعات انجام می شود. آخرین نقش در این فرآیند توسط باکتری های ویژه ایفا نمی شود (در روده بزرگ حجم آنها به حدود 1.5 کیلوگرم یا حتی بیشتر می رسد).
در روده بزرگ، علاوه بر باکتری های "مفید" (که در پردازش بقایای مواد غذایی نقش دارند)، موجودات بیماری زا نیز زندگی می کنند. این میکروارگانیسم ها در طول زندگی مقدار زیادی مواد فعال با پتانسیل سمی بالا تولید می کنند. اگر در نتیجه مصرف مواد غذایی بی کیفیت یا به دلایل دیگر، غلظت میکرو فلور بیماری زا در بدن افزایش یابد، مخاط روده بزرگ ملتهب می شود. به این ترتیب واکنش ایمنی برای جلوگیری از نفوذ سموم به جریان خون ظاهر می شود. کولیت ایجاد می شود.
در برخی موارد، میکرو فلور بیماری زا می تواند به روده کوچک نفوذ کند، در این صورت یک شکل حتی شدیدتر از آسیب شناسی ایجاد می شود - انتروکولیت. لازم به ذکر است که اگر میکرو فلور مفید مشروط وارد روده کوچک شود، آنتروکولیت ایجاد نمی شود و همه چیز به ناراحتی و نفخ محدود می شود.
علت کولیت به عفونت محدود نمی شود. برخی از داروها همان اثر (عارض جانبی) را دارند و کولیت همچنین می‌تواند با برخی از فرآیندهای پاتولوژیک دیگر همراه باشد.
علائم کولیت روده
اولین علائم کولیت حاد و مزمن از نظر شدت و درجه افزایش علائم به طور قابل توجهی متفاوت است.
علائم کولیت حاد
کولیت در مرحله حاد با افزایش سریع تظاهرات و شدت بالای آنها مشخص می شود. با این حال، این یک بدیهیات نیست و خیلی به ویژگی های فردی بدن بیمار (به ویژه ویژگی های سیستم ایمنی) بستگی دارد. در برخی از بیماران، علائم تلفظ می شود، بیماری شدید است. برای دیگران، ناراحتی جزئی مشاهده می شود، و آسیب شناسی با یک دوره کند مشخص می شود.
عوامل مهم علاوه بر ویژگی های سیستم ایمنی عبارتند از: سن بیمار، میزان آسیب سمی، عفونی یا ایسکمیک روده، وجود سایر آسیب شناسی های همراه.
در میان علائم، شایع ترین آنها عبارتند از:
- ناراحتی و درد. اغلب با یک بیماری همراه است که پس از اقدامات درمانی (تنقیه)، خوردن، ضربه مکانیکی (مثلاً لرزش در حمل و نقل)، راه رفتن یا دویدن تشدید می شود.
- اختلال و بی ثباتی مدفوع. این تظاهرات را نمی توان تنها برای کولیت روده اصلی یا مشخصه نامید. اسهال و یبوست و همچنین تناوب آنها مشخصه اکثر اختلالات گوارشی از کوله سیستیت تا مسمومیت با سم بوتولینوم است. تفاوت اصلی بین مدفوع در کولیت وجود رگه های مخاطی بی رنگ یا سبز یا ناخالصی خون در آن است.
- اصرار کاذب برای اجابت مزاج (به اصطلاح تنسموس). مشخصه نه تنها برای کولیت، بلکه برای تعدادی از بیماری های دیگر، مانند، به عنوان مثال، پروکتوسیگموئیدیت (التهاب سیگموئید و روده کوچک) یا پروکتیت. ترشح کم، مخاطی. با ایجاد کولیت در روده بزرگ، نیازها نسبتا نادر است، بیماران بیش از 2-3 بار در روز مزاحم نمی شوند. با این حال، اگر این روند در رکتوم یا کولون سیگموئید موضعی باشد، این فشارها دردناک‌تر هستند، اغلب در شب رخ می‌دهند و با مقدار کمی مدفوع دفع شده (مانند مدفوع گوسفند) با ناخالصی‌های فراوان خون، مخاط و چرک پایان می‌یابند..
- سنگینی در معده.
- نفخ.
- شهاب‌شناسی.
علائم کولیت مزمن
اگر درمان دیر شروع شده باشد یا به درستی انجام نشده باشد، بیماری ممکن است فروکش کرده و به شکل مزمن تبدیل شود.
تشدید می تواند چندین بار در سال رخ دهد. علائم مشابه کولیت حاد است. حتی در مرحله بهبودی، در 40-35 درصد موارد، تظاهرات کند مشاهده می شود.
- نفخ (افزایش تشکیل گاز).
- مشکلات مدفوع. در 80% موارد، ما در مورد یبوست اسپاستیک شدید صحبت می کنیم که با کمبود میکرو فلور "مفید" و اختلال در حرکت روده همراه است.
- غرش در معده که چندین ساعت پس از صرف غذا رخ می دهد.
- درد خفیف شکم بعد از ورزش یا استرس.
- - بثورات پوستی ناشی از آسیب سمی به بدن به دلیل اختلال در دفع مدفوع.
- ضعف، سردرد، تهوع.
علائم در طول دوره های تشدید افزایش می یابد.
علائم کولیت اولسراتیو
کولیت اولسراتیو یک مورد خاص از کولیت روده است. تفاوت اصلی آن وجود نقایص اولسراتیو بر روی دیواره های غشاهای مخاطی (تا سوراخ شدن) است که باعث آسیب شناسی بسیار شدیدتر می شود. کولیت اولسراتیو با علائم خاصی مشخص می شود.
- اصرار کاذب مکرر برای اجابت مزاج. در ابتدای فرآیند - اسهال ناچیز (تا 15-20 بار در روز)، ناتوانی در نگه داشتن صندلی. این علامت در بیش از نیمی از بیماران (55-60٪) مشاهده می شود.
- ناخالصی های خارجی در مدفوع. خون، مخاط مایل به سبز، نوارهای چرک. ترشح خون از خفیف (فقط روی دستمال توالت یافت می شود) تا فراوان و با چشم غیرمسلح در مدفوع قابل مشاهده است.
- یبوست ناگهانی که نشان دهنده التهاب روده کوچک است. در حدود یک چهارم بیماران رخ می دهد.
- تظاهرات مسمومیت بدن. تظاهرات مشابه سارس است. در ضایعات شدید، افزایش ضربان قلب (تاکی کاردی)، ضعف عمومی، تب، حالت تهوع، استفراغ و کاهش اشتها وجود دارد. اسهال همچنین می تواند منجر به کم آبی بدن شود.
- در برخی موارد ممکن است علائمی ایجاد شود که مربوط به ضایعات دستگاه گوارش نیست. اختلالات بینایی، بثورات پوستی، خارش غشاهای مخاطی، لخته شدن خون، درد مفاصل. علاوه بر این، کبد و کیسه صفرا ممکن است آسیب ببینند.
درد همراه با کولیت روده
درد در کولیت کولون دردناک یا کسل کننده است. گاهی اوقات بیماران از ترکیدن درد شکایت دارند. احساسات ناخوشایند می تواند مداوم و دردناک باشد، اما اغلب درد خود را در پریود (گرفتگی) نشان می دهد.
محلی سازی درد در هر مورد متفاوت است. اغلب تعیین موضع غیرممکن است، درد در سراسر شکم گسترش می یابد یا سرگردان است. در دوره اولیه، ناراحتی در سمت چپ پایین شکم رخ می دهد.
درد به پشت، ساکروم، سمت چپ قفسه سینه تابش می کند. به همین دلیل، اغلب بیمار نمی تواند به طور مستقل منبع درد را تعیین کند و کولیت را با مشکلات ستون فقرات یا قلب اشتباه می گیرد.
پس از مصرف داروها (ضد اسپاسم، آنتی کولینرژیک)، ترشح گازهای روده، دفع مدفوع، گرم شدن ناحیه آسیب دیده، درد کاهش می یابد، اما پس از مدت معینی دوباره عود می کنند. در برخی بیماران، برعکس، دفع گازها منجر به افزایش درد می شود.
علل کولیت روده
در حال حاضر، علل کولیت روده به طور کامل شناخته نشده است.مطالعات علمی متعددی در حال انجام است، اما دانشمندان هنوز به اجماع نرسیده اند. با وجود این، تعدادی از عوامل تحریک کننده را می توان شناسایی کرد. آنها به عنوان محرک هایی عمل می کنند که شروع روند پاتولوژیک را آغاز می کنند.
- ضایعات عفونی بدن. زمانی که فردی غذای تاریخ مصرف گذشته را با کیفیت پایین مصرف می کند بسیار پیش پا افتاده است. مسمومیت غذایی توسط میکرو فلور بیماری زا ایجاد می شود که به طور فعال در روده ها تکثیر می شود. علاوه بر این، تحت شرایط دیگر، فرد می تواند ناقل عفونت روده، ویبریوکلرا، آمیب اسهال خونی، سالمونلا و سایر عوامل عفونی شود. باکتری های سل و شیگلوز می توانند به چنین عواملی تبدیل شوند.
در همه موارد، پاتوژن ها سمومی ترشح می کنند که دیواره روده را تحریک کرده و علائم خاصی ایجاد می کند. علیرغم منشأ بیماری در این مورد، کولیت ناشی از عفونت غیر مسری تلقی می شود.
- سوء تغذیه (علل گوارشی کولیت).در سطح خانواده، کولیت ناشی از نقض نحوه مصرف غذا "سوء هاضمه" نامیده می شود. کولیت گوارشی ناشی از مصرف زیاد فست فود، وعده های غذایی نامنظم، سوء مصرف الکل، کمبود فیبر، مصرف ناکافی غذاهای "سالم" (سبزیجات، میوه ها، محصولات گوشتی طبیعی) و غیره است.
- عوامل ژنتیکی. برخی جهش‌های ژنتیکی می‌توانند باعث نقص مادرزادی در روده شوند.
- وجود پاتولوژی های همزمان. کوله سیستیت، هپاتیت، پانکراتیت، اشکال مختلف گاستریت به اختلال در روده ها و ایجاد کولیت کمک می کنند. همین اثر با کاهش ایمنی و ضعیف شدن بدن پس از یک بیماری ویروسی ایجاد می شود.
- مصرف دارو. بسیاری از داروها بر میکرو فلور روده تأثیر منفی می گذارند و تحرک روده را کاهش می دهند. آنتی بیوتیک ها، داروهای ضد التهاب، داروهای آمینوگلیکوزید، ملین ها، داروهای ضد بارداری و غیره.
- مسمومیت سمی. آنها می توانند هم اگزوژن باشند (مسمومیت با نمک های جیوه، فسفر، آرسنیک) و هم درون زا (مثلاً مسمومیت با نمک های اورات در ضایعات نقرس).
- واکنش آلرژیک. غذا و سایر آلرژی‌ها به اختلالات روده کمک می‌کنند.
- ضربه مکانیکی. سوء استفاده از تنقیه یا شیاف پاک کننده منجر به اختلال در روده به دلیل تحریک مداوم مخاط روده می شود.
اشکال کولیت روده
کولیت حاد روده
شکل حاد کولیت روده به دلیل یکی از علل فوق ایجاد می شود و در بیشتر موارد به سرعت و با افزایش تدریجی علائم مشخصه ادامه می یابد.
اغلب، کولیت حاد با مسمومیت غذایی، یک واکنش آلرژیک تحریک می شود (در نتیجه ماست سل های بازوفیل از بین می روند و هیستامین به مقدار زیاد آزاد می شود و یکپارچگی سلول های مخاط روده را مختل می کند و باعث می شود روده ها تحریک می شوند)، یا مصرف بیش از حد برخی داروها.
بیماری با ایجاد هیپرترمی (دمای هوا به 37.2-38.1 درجه افزایش می یابد) شروع می شود. بیمار دچار ضعف می شود، به دنبال درجه حرارت، دردهای گرفتگی و گرفتگی در ناحیه شکم ایجاد می شود. روده بزرگ در تمام طول آن دردناک است و با فشار دادن با درد مبهم پاسخ می دهد.
نیاز به اجابت مزاج مکرر است، همراه با ترشح کم موکوس یا مقدار کمی مدفوع مایع.
حملات درد با تعریق، سرگیجه، رنگ پریدگی پوست همراه است. تصویری از مسمومیت بدن وجود دارد.
علاوه بر علائم خاص، پدیده های عمومی نیز در قسمتی از بدن وجود دارد.
- کاهش شدید وزن بدن به میزان 2-6 کیلوگرم.
- افزایش دوره ای دمای بدن.
- خواب آلودگی و خستگی.
- تهوع، استفراغ.
این پدیده ها می توانند برای مدت طولانی پس از کولیت حاد (حداکثر 10 تا 25 روز) باقی بمانند.
اگر درمان کافی برای آسیب شناسی از همان روزهای اول انجام نشده باشد، کولیت می تواند با عودهای دوره ای مزمن شود. با انتقال بیماری به شکل دیگری، علائم نیز ضعیف شده و خود به خود ناپدید می شوند.
کولیت مزمن روده
متخصصین گوارش موافقند که علت اصلی کولیت روده نقض رژیم غذایی است. بنابراین، در بین افراد 25 تا 40 ساله، کولیت بسیار شایع‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کنید.
در برخی موارد، کولیت ناشی از:
- عوارض بیماری های روده عفونی گذشته (سالمونلوز، وبا، آنفولانزای روده ای و غیره)؛
- مواجهه طولانی مدت با نمک های فلزات سنگین و غیر فلزات سمی (معمولاً برای افرادی که در شرکت های صنعتی خطرناک کار می کنند)؛
- دیس باکتریوز، در نتیجه غلظت میکرو فلور مفید و حرکت روده مختل می شود؛
- کمبود آنزیمی در نتیجه بیماری های کیسه صفرا، پانکراس و معده.
با این حال، علت اصلی سوء تغذیه است. کمبود فیبر در رژیم غذایی منجر به کاهش ترشح مخاط و اختلال در تخلیه طبیعی مدفوع از روده بزرگ می شود. رکود مدفوع در روده منجر به تحریک و التهاب مخاط می شود.
رژیم غذایی اشتباه نقش مهمی در ایجاد کولیت دارد (زیرا زنان علاوه بر این یک گروه در معرض خطر ویژه هستند).
شکل مزمن لزوماً قبل از یک فاز حاد مشخص نیست. موقعیتی ممکن است که در آن یک علامت واحد از یک شکل حاد وجود داشته باشد و سپس بسیار کند باشد. در موارد دیگر، ممکن است هیچ علامتی وجود نداشته باشد، سپس آسیب شناسی به ترتیب معکوس پیش می رود.
یک دوره روشن و شدید کولیت مزمن فقط در مراحل پیشرفته امکان پذیر است.
اولین علائمی که باید فوراً مراقب آن باشید:
- خشکی دهان؛
- اختلالات مدفوع؛
- تشنگی دائمی؛
- کمبود اشتها.
در صورت عدم انجام درمان لازم، بیماری به طور کامل شکل می گیرد و تظاهرات فروکش می کند.
کولیت مزمن روده ناگهانی و از هیچ جا ظاهر نمی شود. برای اینکه بیماری "در تمام شکوهش" خود را نشان دهد، یک محرک لازم است، یک مکانیسم ماشه. مسمومیت غذایی، عفونت، تروما، حمله آلرژی و غیره می توانند به چنین محرکی تبدیل شوند.
تنها در 10-12٪ از کل بیماران پس از ایجاد یک ماشه، کولیت ظاهر نمی شود، اما فروکش می کند و به تدریج خود به خود بهبود می یابد، در موارد دیگر این آسیب شناسی ناخوشایند به همراه مادام العمر فرد تبدیل می شود.
در طول دوره های تشدید، تصویری از شکل حاد آسیب شناسی وجود دارد، اما همانطور که گفته شد، علائم خاص (البته به شکل ضعیف) حتی در زمان بهبودی نیز همراه بیمار است.
انواع کولیت روده
کولیت اولسراتیو روده
کولیت اولسراتیو التهاب غشای مخاطی روده بزرگ است که با زخم شدن سطح آن، تورم و تغییرات دژنراتیو در اپیتلیوم غشاء همراه است.
گروه پرخطر شامل جوانان 20 تا 40 ساله و همچنین افراد مسن (بعد از 50-55) می شود.
فرایند پاتولوژیک با زخم شدن دیواره های روده بزرگ در سراسر اندام مشخص می شود.
علت این نوع کولیت به طور کامل شناخته نشده است، تعدادی از نظریه ها در حال حاضر ارائه شده اند:
- عفونی. بر اساس این واقعیت است که کولیت اولسراتیو روده توسط یک ویروس یا یک باکتری ایجاد می شود. با این حال، سویه دقیق ناشناخته است.
- ژنتیک.کولیت اولسراتیو یک بیماری خود ایمنی است که در آن سلول‌ها آنتی‌بادی‌هایی ترشح می‌کنند که سلول‌های اپیتلیال مخاط روده را از بین می‌برند (مشابه نحوه تخریب سلول‌های تیروئید توسط آنتی‌بادی‌های تولید شده علیه مواد حاوی ید در تیروئیدیت خودایمنی هاشیموتو).
- ارثی. بر اساس این نظریه، کولیت اولسراتیو ارثی است و در اثر عوامل محیطی تهاجمی موثر بر والدین ایجاد می‌شود.
این بیماری توسط محرک های زیر ایجاد می شود:
- بی تحرکی (عدم تحرک)؛
- رژیم غذایی غنی از کربوهیدرات؛
- کمبود فیبر غذایی؛
- استرس؛
- دیس باکتریوز.
- این بیماری به سه شکل اصلی رخ می دهد: خفیف، متوسط و شدید.
- با درجه آسیب خفیف، دیواره های روده دچار زخم جدی نمی شوند. این بیماری عملاً خود را احساس نمی کند، به جز رگه های کوچک مخاط و خون در مدفوع. علائم خاص کولیت ممکن است به طور کلی وجود نداشته باشد.
درجه متوسط دوره آسیب شناسی با افزایش دمای بدن (تا حداکثر 38.1)، درد گرفتگی و ضعف عمومی مشخص می شود. میل به اجابت مزاج 4-6 بار در روز، عمدتاً در شب رخ می دهد.
درجه شدید در دمای بالا (بیش از 38.1) در زمینه اختلالات سیستم قلبی عروقی (تاکی کاردی) رخ می دهد. رنگ پریدگی پوست، تنفس ناهموار وجود دارد. درد در ناحیه شکم قوی است، گرفتگی. حداقل 7-10 بار در روز اصرار می کند. درد به خصوص بلافاصله قبل از عمل مشخص می شود.
در موارد بخصوص شدید، سوراخ شدن روده ممکن است ایجاد شود و سپسیس، پریتونیت و خونریزی شدید ایجاد شود.
کولیت روده ای اسپاستیک
کولیت اسپاستیک با سایر انواع این آسیب شناسی با کاهش قابل توجه عملکرد روده بزرگ به دلیل پریستالسیس ناکافی متفاوت است. برخلاف کولیت اولسراتیو، آسیب شناسی شدید اسپاستیک در نظر گرفته نمی شود و بیشتر به اختلال عملکرد روده اشاره دارد.
معمولاً اجابت مزاج با فرکانس خاصی رخ می دهد. برای برخی، هنجار 1 بار در روز است، برای دیگران - 1 بار در هفته. در کولیت اسپاستیک، علامت اصلی یبوست مداوم است. شدت سیر بیماری هنوز کاملاً فردی است و در دو بیمار علائم کاملاً متفاوت خواهد بود.
علائم معمولاً مشابه سایر اشکال است و عبارتند از:
- سنگینی در شکم، نفخ؛
- درد درد در سمت چپ یا پایین سمت چپ؛
- تناوب شدید یبوست و اسهال با غلبه دومی؛
- بیشتر اوقات یبوست؛
- افزایش تولید گاز.
کولیت روده ای اسپاستیک آسان تر است، زیرا وضعیت بیماران را می توان رضایت بخش توصیف کرد.
هنگام لمس کولون و همچنین تشخیص اولتراسوند، نواحی اسپاسمودیک روده بزرگ به وضوح قابل مشاهده است. این نوع بیماری با تغییرات در روده مشخص می شود. در برخی مناطق، بیش از حد گسترش یافته است، در برخی دیگر، برعکس، آن را باریک می کند.
بیماری طولانی مدت باعث تغییرات آتروفیک تدریجی در عضلات صاف روده بزرگ می شود که ناشی از کاهش کار است. تن روده می افتد، در تمام طول اندام، ترشح مخاط و تورم مشاهده می شود. این علائم در طول سیگموئیدوسکوپی یافت می شود. در صورت تشخیص فرآیندهای دژنراتیو یا آتروفیک، تشخیص دقیق تری لازم است، زیرا در این مورد دیواره های روده خشک می شوند و شروع به ترک خوردن می کنند. شقاق را می توان با زخم هایی که کولیت اولسراتیو را متمایز می کند اشتباه گرفت.
به همین دلیل، مهم است که مجموعه ای از علائم و عوامل را در ارتباط با داده های تشخیصی ابزاری برای تشخیص دقیق در نظر بگیریم.
کولیت کاتارال
کولیت کاتارال یک نوع مستقل از این آسیب شناسی نیست، بلکه مرحله ای از توسعه آن است. کولیت کاتارال مرحله اولیه در شکل گیری فرآیند پاتولوژیک است. از نظر مدت، نوع کاتارال در 2-3 روز برای یک دوره ظاهر می شود و با علائم شدید مشخص می شود.
علاوه بر این، کولیت کاتارال ممکن است آغاز یک بیماری نباشد، بلکه تنها یک تظاهرات (مثلاً مسمومیت غذایی) است که با درمان مناسب، از بین می رود و مزمن نمی شود..
علائم این نوع کولیت:
- التهاب تدریجی مخاط روده باعث احساس ناراحتی فزاینده در ناحیه ایلیاک، در سمت چپ پایین شکم یا در ناحیه شرمگاهی می شود.
- روده های ملتهب افزایش یافته و در نتیجه بیمار احساس سنگینی و نفخ شدید می کند.
- مقدار زیادی لکه بینی در مدفوع یافت می شود که نشان دهنده روند دژنراسیون مخاطی است.
- مناطق آسیب دیده دچار نکروز می شوند، بنابراین، حتی پس از مرحله حاد اختلال عملکرد روده، و همچنین درد ادامه خواهد داشت.
کولیت آب مروارید مانند هر نوع دیگری با تظاهرات عمومی مانند علائم مسمومیت (ضعف، سردرد، تحریک پذیری و خستگی، خواب آلودگی و غیره)، یبوست یا اسهال، تنسم مکرر، درد و غیره مشخص می شود.
کولیت کاتارال حتی برای افراد غیرمتخصص بدون آموزش پزشکی به راحتی قابل تشخیص است، بنابراین برای تشخیص کلی نیازی به دستکاری‌های تشخیصی خاص به غیر از گرفتن خاطره نیست. شما باید درمان آسیب شناسی نوع کاتارال را با دقت در نظر بگیرید، زیرا مستعد پیشرفت سریع است و پس از 8-10 روز به یک نوع فیبرین تبدیل می شود و پس از یک هفته و نیم دیگر می تواند به نوع اولسراتیو تبدیل شود.
کولیت آتروفیک روده
کولیت آتروفیک اغلب با کولیت اسپاستیک همراه است و در مراحل بعدی ایجاد می شود. ماهیت فرآیند پاتولوژیک در آتروفی عضلات صاف روده بزرگ به دلیل یک فرآیند راکد طولانی است. به یک نکته مهم باید توجه کرد. در حالی که انواع دیگر کولیت روده بر روده بزرگ و کوچک تأثیر می گذارد، کولیت آتروفیک به روده بزرگ محدود می شود.
گاستریت اغلب با کولیت آتروفیک تشخیص داده می شود، اما مشخص نیست که آیا رابطه علت و معلولی بین این بیماری ها وجود دارد یا خیر.
علائم‌شناسی مشابه انواع دیگر است و تظاهرات خاصی ندارد. با گذشت زمان، کولیت آتروفیک می تواند به شکل اولسراتیو تبدیل شود، زیرا غشای مخاطی روده بزرگ با گذشت زمان نازک تر می شود و تعداد میکروارگانیسم های پاتولوژیک در اندام کاهش نمی یابد، که می تواند منجر به انحطاط سریع بافت اپیتلیال شود. در موارد بخصوص پیشرفته، همه چیز می تواند با سوراخ شدن کولون و عوارض جدی مانند سپسیس یا خونریزی شدید خاتمه یابد.
پیچیدگی این بیماری در پیچیدگی اقدامات تشخیصی نهفته است. فقط یک متخصص پزشکی حاذق و دقیق قادر به تشخیص صحیح تشخیص است.
کولیت فرسایشی روده
کولیت فرسایشی همیشه توسط متخصصان به عنوان یک نوع جداگانه تشخیص داده نمی شود. درست تر است که از این نوع به عنوان مرحله اولیه توسعه کولیت اولسراتیو صحبت کنیم.تنها و اصلی ترین تفاوت این است که تغییرات فرسایشی جزئی هستند و به سوراخ شدن ختم نمی شوند، با این حال، علائم به اندازه کافی مشخص است که کولیت فرسایشی را بدون مشکل مشخص می کند.
تقریبا همیشه، صرف نظر از خصوصیات فردی ارگانیسم، کولیت فرسایشی با مجموعه ای از تظاهرات معمول نشان داده می شود، از جمله:
- تهوع (بیمار بیمار است)، احتمال استفراغ.
- سنگینی در شکم (به طور عمده در معده موضعی است).
- درد در معده. یک پزشک بی تجربه، به دلیل این علامت، می تواند کولیت فرسایشی را برای یکی از اشکال گاستریت مصرف کند و یک درمان اساساً اشتباه تجویز کند.
- صدا در معده (غرش).
- طعم ترش فلز در دهان.
- آروغ و سوزش سر دل (همچنین با گاستریت اسیدی رایج است).
- اختلالات اشتها.
علاوه بر مجموعه علائمی که با کولیت فرسایشی همراه است، این بیماری با علائم معمول هر کولیت، مانند اختلال در مدفوع و غیره همراه است.
کولیت منتشر روده
کولیت منتشر روده اغلب هر دو بخش را به طور همزمان تحت تأثیر قرار می دهد و به شدت ادامه می یابد. از آنجایی که کولیت روده بزرگ و کوچک را تحت تاثیر قرار می دهد، علائم از همان روز اول آشکار می شوند. علائم شامل هر دو نشانه گاستریت و علائم آنتریت است.
کولیت منتشر معمولاً با حداقل آموزش پزشکی چندان دشوار نیست.
این نوع آسیب شناسی با تعدادی از علائم متمایز می شود:
- درد. درد در نوع منتشر کولیت در هیچ ناحیه ای موضعی نیست، بلکه در سراسر شکم پخش می شود. اغلب انتقال ناراحتی از یک قسمت شکم به قسمت دیگر (درد سرگردان) وجود دارد. در برخی موارد، در روز دوم یا سوم، درد مشخص می شود و در سمت چپ پایین یا پایین سمت راست شکم قرار می گیرد. در مورد دوم، آزمایشات عملکردی برای آپاندیسیت نیز باید انجام شود.دردها دردناک یا کسل کننده و ماهیت کولیکی دارند.
- درد ممکن است به ناحیه قلب سرایت کند. همراه با ضربان قلب، این به بیمار دلیلی می‌دهد که آسیب‌شناسی قلب، و نه دستگاه گوارش را فرض کند.
- اغلب وقتی یک نوع منتشر تشخیص داده می شود، اشتها کاهش نمی یابد، بلکه فقدان کامل آن وجود دارد.
- تنسموس بسیار شایع. در روز اول - اسهال فراوان با ناخالصی های مشخص. پس از اجابت مزاج، درد تشدید می شود، اما نه بلافاصله، بلکه پس از 1.5-2 ساعت. اسهال 2-3 روز ادامه دارد. مقدار کمی مایع با بوی بسیار نامطبوع مدفوع اختصاص داده می شود. تقریباً همیشه، اسهال در شب شروع می شود، معمولاً در ساعت 5-7 صبح (به اصطلاح "ساعت زنگ دار").
- تهوع، استفراغ. میل به استفراغ حتی با معده خالی ادامه دارد.
- سوزش سر دل، آروغ زدن.
- تصویر بالینی ناسازگار است. در معاینه اشعه ایکس با ماده حاجب، هر دو ناحیه باریک شدن و انبساط پاتولوژیک روده قابل مشاهده است. پریستالسیس می‌تواند سرعت بگیرد یا افسرده شود.
- زبان بیمار با یک پوشش خاکستری یا زرد پوشیده شده است.
- در لمس، نواحی سخت و اسپاسمودیک مشخص می شود، در لمس، بیماران درد را نشان می دهند.
عواقب کولیت روده
کولیت روده، علیرغم تظاهرات به ظاهر بیهوده، و همچنین سهولت نسبی درمان، می تواند عوارض مهیبی ایجاد کند. همانطور که گفته شد کولیت حاد در صورت عدم درمان مناسب در 90 درصد موارد به شکل مزمن لاعلاج تبدیل می شود و بیمار را در تمام طول زندگی آزار می دهد.
این بیماری به ویژه در دوران کودکی خطرناک است. حتی اگر کودک درمان لازم را دریافت کرده باشد، خطر مزمن شدن پاتولوژی زیاد است و به 95 تا 100% نزدیک می شود.
در بزرگسالان، کولیت حاد و مزمن می تواند چهار عواقب جدی ایجاد کند:
- زخم.
- خونریزی داخلی.
- پریتونیت.
- مسمومیت خون (سپسیس).
زخم عمدتاً در شکل قدیمی کولیت مزمن ایجاد می شود، زمانی که یک عامل تهاجمی دائماً مخاط روده را تحت تأثیر قرار می دهد. زخم ها می توانند منجر به سوراخ شدن دیواره و آزاد شدن محتویات روده در خارج از آن شوند.
در نتیجه سوراخ شدن، خونریزی داخلی شدید به سرعت ایجاد می شود که نیاز به مداخله جراحی فوری دارد. بدون مراقبت پزشکی، بیمار در معرض خطر مرگ ناشی از از دست دادن خون است. علاوه بر این، سوراخ شدن منجر به ورود محتویات روده به حفره شکمی و ایجاد عفونت می شود که می تواند کشنده باشد.
سپسیس. روده دارای یک سیستم گردش خون پیشرفته و پیچیده است، بنابراین هر گونه آسیب به دیواره های اندام منجر به آسیب به رگ های خونی در همان زمان می شود.توده های مدفوع سرشار از مواد مضر و موجودات بیماری زا هستند که با ورود به خون می توانند باعث عفونت آن شوند. خطر سپسیس به خصوص با علت عفونی کولیت روده بالا است.
علاوه بر این، کولیت، به ویژه مزمن، همیشه با فرآیندهای راکد در روده بزرگ همراه است. در نتیجه مواد مضر به موقع از بدن خارج نمی شوند و دوباره جذب خون می شوند و بدن را مسموم می کنند. بیماران دائماً علائم مسمومیت دارند: ضعف، سردرد، اختلالات اشتها و غیره.
کولیت همچنین می تواند منجر به کم آبی بدن شود، زیرا بیشتر آب زمان لازم برای جذب در روده بزرگ را ندارد و با اسهال مکرر خارج می شود.
انسداد روده یک پیامد نسبتاً شایع و خطرناک کولیت است. از آنجایی که پریستالیس روده ضعیف می شود، مدفوع از بدن تخلیه نمی شود و ساختار سنگی پیدا می کند. با تجمع تدریجی آنها می توانند باعث بسته شدن کامل لومن روده شوند.در این صورت نمی توان در اسرع وقت بدون مداخله جراحی انجام داد.
تشخیص افتراقی کولیت روده
پزشکی مدرن دارای طیف وسیعی از روش های تحقیق آزمایشگاهی و ابزاری است. با کمک آنها می توانید وجود آسیب شناسی، مرحله و شکل آن را تعیین کنید.
روشهای آزمایشگاهی
روش های آزمایشگاهی برای تشخیص افتراقی کولیت عبارتند از:
- شمارش کامل خون. تصویر بالینی کولیت روده با یک فرآیند التهابی مشخص می شود، به این معنی که میزان رسوب گلبول قرمز (ESR)، غلظت قابل توجهی از پلاکت ها، لکوسیتوز و سطح پایین هموگلوبین در خون مشخص می شود.
- تجزیه و تحلیل مدفوع (کوبرنامه). مدفوع ممکن است حاوی خون، لکوسیت ها و گلبول های قرمز باشد.
- کشت مدفوع برای عوامل عفونی و باکتریایی (اسهال خونی، وبا، سل و غیره).
- تشخیص PCR. به شما امکان می دهد تا بیماری کرمی و همچنین ضایعات ویروسی روده را شناسایی کنید.
- تجزیه و تحلیل وجود آنتی بادی های خاص در سیتوپلاسم سلول های نوتروفیل (pANCA) به شما امکان می دهد تا وجود آسیب شناسی های خود ایمنی ژنتیکی را تعیین کنید که کارایی روده را کاهش می دهد.
- آزمایش برای کالپروتکتین مدفوع. این برای تشخیص بیماری کرون انجام می شود که نشانه ثانویه آن ممکن است کولیت باشد.
روشهای ابزاری
روش های ابزاری برای تشخیص افتراقی کولیت عبارتند از:
- ایریگوسکوپی کنتراست. در طول مطالعه، ماده حاجب به رکتوم بیمار تزریق می شود. پس از مدتی، عکسبرداری با اشعه ایکس انجام می شود که امکان ارزیابی میزان اختلالات عملکردی اندام را فراهم می کند. ایریگوسکوپی امکان رد رشد تومورها، تنگی دیواره‌های روده و غیره را فراهم می‌کند.
- فیبروئیلئوکولونوسکوپی. معاینه آندوسکوپی روده. به شما امکان می دهد مکان فرآیند پاتولوژیک، ماهیت و مرحله آن را تعیین کنید و همچنین مواد بیولوژیکی را برای تحقیق (برای حذف نئوپلاسم های بدخیم و احتمال تشکیل آنها) بگیرید.
- سونوگرافی. به منظور شناسایی تغییرات در مجرای روده یا دیواره های اندام انجام می شود.
- MRI
- معاینه توسط پروکتولوژیست با معاینه دیجیتالی مقعد و راست روده. این به منظور حذف پاتولوژی های راست روده انجام می شود: پاراپروکتیت، و همچنین شقاق مقعد و هموروئید.
- سونوگرافی شکم و آزمایشات عملکرد کبد التهاب کبد، پانکراس و کیسه صفرا را نشان می دهد.
- بیوپسی. علائم و تصویر بالینی کولیت بسیار شبیه به نئوپلاسم های مختلف بدخیم است. قطعات مشکوک روده باید بیوپسی شوند تا سرطان رد شود.
چگونه کولیت روده را درمان کنیم؟
برای تجویز درمان یا تشخیص کولیت، باید با متخصص گوارش یا کولوپروکتولوژیست مشورت کنید. حلقه اصلی زنجیره درمان کولیت رژیم غذایی خاص است.
رژیم
درمان کولیت، بر خلاف درمان بسیاری از بیماری های دیگر، با این واقعیت مشخص می شود که رژیم غذایی عنصر جدایی ناپذیر درمان است. از آنجایی که غشای مخاطی روده بزرگ (و احتمالاً کوچک) تحریک شده است، به هیچ وجه نباید بیشتر تحریک شود. بنابراین، هدف رژیم این است که بار روده ها را به حداقل برساند، در حالی که رژیم غذایی بهینه و سرشار از همه چیزهایی که نیاز دارید، حفظ شود.
غذاهای غنی از فیبر به طور موقت از رژیم حذف می شوند:
- تخمه آفتابگردان، تخمه کدو تنبل
- بادام زمینی
- میوه و سبزیجات خام
- سبوس
- ماریناد و گوشت دودی
- همه غذاهای شور، ترش و شیرین
غذا باید نرم باشد، بنابراین، در طول عملیات حرارتی، ترجیح داده می شود که بخارپز و جوشانده شوند.
وعده های غذایی باید 4 تا 6 بار در روز جزئی باشد تا از استرس های غیرضروری بر دستگاه گوارش جلوگیری شود.محصولاتی که حرکت روده را بهبود می بخشند و اثر ملین دارند نیز نباید مصرف شوند. این در مورد آلو، شیر، کدو تنبل، کلم و غیره صدق می کند. غذای پوره شده بهترین است.
اگر مبتلا به کولیت هستید، مایعات زیادی بنوشید زیرا بدن به سرعت کم آب می شود.
روش های درمان دارویی
ما همچنین تعدادی از اقداماتی را که می توان در طول درمان اعمال کرد فهرست می کنیم:
- آنتی بیوتیک ها و ضد میکروب ها. در صورت تشخیص علت عفونی بیماری، آنها تجویز می شوند. Enterofuril، Alfa Normix (Rifaksimin)، Tsifran داروهای تجویز شده هستند. دوره درمان کوتاه است، 3 تا 5 روز کاملاً طبق اندیکاسیون ها و تحت نظر پزشک معالج.
- هلمینتیازیس. اگر علت کولیت روده کرمی (ضایعه انگلی روده) باشد، داروهای ضد کرم تخصصی تجویز می شود (اسامی خاص به نوع کرم و میزان آسیب بستگی دارد).
- رفع سندرم درد. سندرم درد شدید با داروهای ضد اسپاسم مانند No-shpa، Papaverine تسکین می یابد. در موارد شدیدتر، داروهای آنتی کولینرژیک به ضد اسپاسم ها اضافه می شود.
- درمان عوارض مرتبط. با کولیت روده، پروکتیت یا پروکتوسیگموئیدیت اغلب تشکیل می شود. برای از بین بردن این عواقب کولیت، درمان موضعی خاص با استفاده از شیاف (داروهای مبتنی بر بلادونا، داروهای بیهوشی از طریق رکتوم تجویز می شوند، مواد قابض معرفی می شوند)، و همچنین تنقیه (گیاه درمانی با گل همیشه بهار، بابونه، یا آماده سازی تانن، پروتورگل) انجام می شود.
- رفع اختلالات مدفوع. یبوست و اسهال به روش های مختلفی از بین می رود. داروهای قابض برای جلوگیری از اسهال (پوست بلوط، نمک نیترات بیسموت، تانالبین، خاک رس سفید و غیره) توصیه می شود و برای از بین بردن یبوست تنقیه پاک کننده انجام می شود.
- عادی سازی میکرو فلورا. پریستالسیس طبیعی و پایدار بدون میکرو فلور مفید غیرممکن است.در نتیجه اسهال یا یبوست، میکرو فلورا می میرد. اگر اقدامات پاکسازی انجام شود، باکتری ها شسته می شوند، در نتیجه ممکن است یبوست طولانی شروع شود. داروهای خاص پروبیوتیک مانند Linex، آنزیم ها (در صورت بروز بیماری در پس زمینه کمبود آنها)، انتروسوربنت ها (پلی سورب، کربن فعال، پلی فپان، انتروسژل، فیلتروم و غیره) تجویز می شود.
چگونه کولیت اولسراتیو را درمان کنیم؟
کولیت اولسراتیو درمان دشوارتر است. درمان فشرده تر مورد نیاز است، که به معنای طولانی تر و گران تر است. داروهای درمان این نوع پاتولوژی نه تنها گران هستند، بلکه دارای عوارض جانبی زیادی نیز هستند، به همین دلیل کاملاً طبق تجویز پزشک از آنها استفاده می شود.
به شکل شیاف رکتال، تنقیه، به شکل قرص (سالوفالک، پنتاسا، مزاوانت، مساکول) تولید می شوند. در برخی موارد، آنها به استفاده از داروهای بیولوژیکی درمانی مانند Humir (Adalimumab)، Remicade (Infliximab) متوسل می شوند.در شدیدترین موارد، استفاده از داروهای کورتیکواستروئیدی (پردنیزولون، متیل پردنیزولون، هیدروکورتیزون) قابل قبول است. این داروها به شکل قطره چکان رکتوم، شیاف، قرص در دسترس هستند.
اگر علت بیماری یک بیماری خودایمنی یا یک واکنش آلرژیک باشد، داروهای سرکوب کننده ایمنی (سیکلوسپورین، آزاتیوپرین، متوترکسات) تجویز می شود.
درمان آبگرم برای کولیت مزمن نیز توصیه می شود.
