دئودنیت - چیست؟ علائم و درمان

2023 نویسنده: Eleanor Tracey | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-05-21 19:30

دئودنیت: علائم و درمان

دئودنیت التهاب مخاط دوازدهه است. این بیماری به طور مکرر، در حدود 5-12٪ از افراد رخ می دهد. در زنان، آسیب شناسی کمتر از مردان حدود 2 برابر تشخیص داده می شود. این به این دلیل است که مردان بیشتر مستعد عادات بد هستند.

دئودنیت می تواند حاد یا مزمن باشد. التهاب حاد هنگام مسمومیت بدن، هنگام خوردن غذاهای تند که به تحریک روده کمک می کند، ایجاد می شود. فرسایش هایی روی آن ایجاد می شود که بدون باقی ماندن نواحی اسکار بهبود می یابند. سیر شدید بیماری می تواند منجر به تشکیل خلط چرکی شود.اگر توصیه های پزشکی را دنبال کنید و به رژیم غذایی پایبند باشید، می توانید در 7-14 روز با آسیب شناسی مقابله کنید. احتمال مزمن شدن دئودنیت در صورت بروز مجدد 90% است.

دئودنیت مزمن زمانی خود را نشان می دهد که فرد آسیب شناسی های دیگر دستگاه گوارش مانند پانکراتیت یا گاستریت داشته باشد. اشتباهات جدی در رژیم غذایی نیز می تواند باعث ایجاد بیماری شود. با پیشرفت بیماری، مخاط دوازدهه شروع به آتروفی یا پوشیده شدن با فرسایش می کند. دوره مزمن اثنی عشر همراه با دوره هایی از تشدید است که هنگامی که بدن در معرض عوامل منفی قرار می گیرد رخ می دهد. مقابله با شکل مزمن بیماری دشوارتر از نوع حاد است.

علل دوازدهه حاد

دلایل زیر می تواند باعث ایجاد اثنی عشر حاد شود:

• خوردن فست فود و همچنین غذاهایی که می توانند مخاط روده را تحریک کنند. این می تواند قهوه، غذاهای سرخ شده، تند و چرب باشد. برای اینکه این غذا هضم شود به مقدار قابل توجهی اسید کلریدریک نیاز است. این به نوبه خود بر عملکردهای محافظتی روده تأثیر منفی می گذارد.
• مسمومیت غذایی، که توسط میکرو فلور بیماری زا ایجاد می شود: استافیلوکوک، استرپتوکوک، کلستریدیا، انتروکوک. عفونت با هلیکوباکتر پیلوری، ژیاردیا و کرم ها نیز می تواند باعث التهاب حاد دوازدهه شود. میکروب ها منجر به ایجاد التهاب موضعی می شوند، تولید صفرا و شیره پانکراس مختل می شود. همه اینها مبنایی برای بروز اثنی عشر است.
• ریفلاکس یا برگشت محتویات روده به دوازدهه. علت این آسیب شناسی نقض باز بودن روده کوچک است، به عنوان مثال، به دلیل یک تومور در حال رشد. باکتری هایی که در روده کوچک زندگی می کنند وارد دوازدهه شده و باعث التهاب آن می شوند.
• سوء مصرف الکل.
• بلع موادی که می توانند باعث سوختگی غشاهای مخاطی در دستگاه گوارش شوند. اینها می توانند اسیدها، قلیاها، محصولات حاوی کلر باشند.
• آسیب مکانیکی دوازدهه به دلیل ورود اجسام خارجی به آن.

علل دوازدهه مزمن

برانگیختن شکل مزمن بیماری قادر به عواملی مانند:

• بیماری های روده ای که منجر به بدتر شدن انقباض آن، احتقان، کشیدگی بیش از حد دیواره های اندام و آتروفی لایه مخاطی آن می شود. اینها عبارتند از یبوست طولانی مدت، چسبندگی روده، اختلال در خون رسانی، مشکلات تنظیم عصبی.
• آسیب شناسی کبد، کیسه صفرا، پانکراس. همه این اختلالات بر عملکرد دوازدهه تأثیر می گذارد.
• آلرژی غذایی.
• تلاطم عاطفی طولانی مدت.
• مصرف دارو برای مدت طولانی.
• اعتیاد به عادات بد: سوء مصرف مواد، سیگار کشیدن، اعتیاد به الکل.

علائم اثنی عشر

از آنجایی که اثنی عشر اغلب با بیماری های دستگاه گوارش مانند گاستریت یا زخم معده ترکیب می شود، علائم آن مستقیماً به آسیب شناسی خاص بستگی دارد.

تظاهرات اصلی بیماری در بزرگسالان عبارتند از:

1. درد در ناحیه اپی گاستر که هنگام پروب کردن شکم شدیدتر می شود. بسته به ماهیت دوره آسیب شناسی، درد دارای ویژگی های زیر است:

   • اگر التهاب دوازدهه سیر مزمن داشته باشد، درد به طور مداوم وجود خواهد داشت. زمانی که فرد گرسنه باشد شدت آن بیشتر می شود. این خاصیت حملات دارد، 2 ساعت بعد از غذا خوردن رخ می دهد.
   • اگر دئودنیت به دلیل انسداد روده ایجاد شود، درد از داخل معده را ترک می کند، خاصیت حمله دارد، پس از پر شدن روده خود را نشان می دهد.
   • اگر اثنی عشر در پس زمینه گاستریت با اسیدیته بالا رخ دهد، درد 20 دقیقه پس از صرف غذا، زمانی که غذا وارد دوازدهه می شود، ظاهر می شود.
   • اگر بیماری توسط هلیکوباکتر پیلوری تحریک شود، درد به ویژه با معده خالی شدید خواهد شد.
   • اگر خروج صفرا از کیسه صفرا نقض شود، ناحیه اطراف نوک سینه Vater ملتهب می شود. درد شدید است و یادآور حمله قولنج کبدی است. ناراحتی در هیپوکندری سمت راست رخ می دهد.
2. افزایش خستگی و ضعف. این به دلیل تأثیر سموم روی بدن است. آنها در نتیجه یک واکنش التهابی تشکیل می شوند.
3. دمای بدن می تواند تا 38 درجه سانتیگراد افزایش یابد.

4. فرایندهای گوارشی مختل می شوند، این با علائمی مانند:

   • تهوع.
   • کاهش اشتها.
   • افزایش تشکیل گاز.
   • Burp. همزمان طعم تلخی در دهان ایجاد می شود که ناشی از ورود صفرا به معده و پشت است.
   • یبوست یا اسهال.
5. پوست و غشاهای مخاطی ممکن است زرد شوند. تورم نوک پستان Vater منجر به این واقعیت می شود که مجرای صفراوی مسدود می شود، صفرا وارد جریان خون می شود و در آن تجمع می یابد.
6. سندرم دامپینگ. پس از خوردن مقدار زیادی غذا ایجاد می شود. هنگامی که دوازدهه پر است، جریان خون به روش دیگری توزیع می شود. خروج خون از سر و هجوم آن به اندام های گوارشی وجود دارد. بنابراین، فرد دچار سرگیجه، سنگینی شکم، خواب آلودگی، تب در نیمه بالایی بدن می شود.

گاهی اوقات اثنی عشر خود را نشان نمی دهد. این بیماری را می توان به طور تصادفی و پس از گاسترودودئودنوسکوپی تشخیص داد.

تشخیص

پذیرش بیمار با بررسی شکایات و معاینه وی آغاز می شود. پزشک شکم را لمس می کند. در ناحیه دوازدهه، این باعث درد می شود.

برای تأیید تشخیص، پزشک بیمار را به معاینات ابزاری مانند: ارجاع می دهد.

1. فیبروگاسترودئودنوسکوپی. در حین اجرای آن، معده و دوازدهه معاینه می شوند. اگر التهاب وجود داشته باشد، غشاهای مخاطی اندام متورم و قرمز می شود.

   بسته به شکل بیماری، تظاهرات بالینی آن متفاوت است:

   • دئودنیت سطحی با قرمزی اپیتلیوم روده بیان می شود.
   • در شکل فرسایشی بیماری، روده ها با فرسایش پوشیده می شوند.
   • اگر چین های اندام صاف شود، این نشان دهنده کاهش تن آن است.
   • ندول ها به شکل ندولار التهاب ظاهر می شوند.
   • دئودنیت هموراژیک با کبودی روی غشای مخاطی همراه است.
   • آتروفی سلول های روده در شکل آتروفیک بیماری مشاهده می شود.

2. رادیوسکوپی با ماده حاجب. سولفات باریم به عنوان کنتراست استفاده می شود. در طول مطالعه، نقض در ساختار و عملکرد روده تشخیص داده می شود.

   این با علائمی مانند: آشکار می شود

   • اگر نواحی باریک وجود داشته باشد، این نشان دهنده چسبندگی، تومور یا ناهنجاری در رشد روده است.
   • وقتی نواحی انبساط تشخیص داده می شود، می توان به کاهش تن اندام، انسداد روده های واقع در زیر، اختلال در باز بودن غذا، اختلال در تنظیم عصبی اندام مشکوک شد.
   • زخم ها و فرسایش ها از نشانه های یک طاقچه هستند.
   • تجمع گازها در دوازدهه ۱۲ نشانه انسداد آن است.
   • فقدان چین روی اپیتلیوم اندام نشانه التهاب و تورم است.
   • اگر محتویات اثنی عشر وارد معده شود، ممکن است نشان دهنده رفلاکس باشد.

علاوه بر معاینه ابزاری، بیمار باید آزمایشات زیر را نیز پشت سر بگذارد:

• خون برای تجزیه و تحلیل عمومی. در بیماران، افزایش ESR مشاهده می شود که نشان دهنده التهاب است. اگر فردی دچار کم خونی شود، این نشانه خونریزی است.
• خون برای تجزیه و تحلیل بیوشیمیایی. در مراحل اولیه توسعه بیماری، سطح آلکالین فسفاتاز و انتروکیناز افزایش می یابد، با پیشرفت پاتولوژی، مقادیر آنها کاهش می یابد.
• مدفوع برای خون مخفی. هنگامی که بیمار دچار دئودنیت فرسایشی شود، در تجزیه و تحلیل تشخیص داده می شود.

ویژگی های سیر بیماری در دوران کودکی

دئودنیت در دوران کودکی اغلب به دلیل مصرف بیش از حد غذاهای خشک و با اشتباهات آشکار در رژیم غذایی کودک ایجاد می شود. با این حال، آلرژی، استعداد ارثی، آلودگی انگل و بیماری های عفونی را نمی توان رد کرد.

کودکان اغلب سیگنال های بدن را اشتباه می خوانند و نشان می دهند که معده درد دارند. علائم رایج آسیب شناسی شامل حالت تهوع، ضعف، یبوست، سوزش سر دل و آروغ زدن است. تشدید آسیب شناسی در فصول بهار و پاییز رخ می دهد. در کودکان بزرگتر از 10 سال، علائم دئودنیت مشابه علائم بزرگسالان است.

درمان باید جامع باشد. هنگامی که علت بیماری عفونت با انگل می شود، باید از کرم ها دارو مصرف کنید.

درمان اثنی عشر

برای مقابله با آسیب شناسی، باید کارهای زیر را حل کنید:

• پاسخ التهابی را متوقف کنید.
• جلوگیری از حاد شدن التهاب مزمن.
• دوازدهه را به حالت عادی برگردانید.
• بازیابی عملکرد گوارشی.

اگر بیماری سیر بدون عارضه داشته باشد، درمان به صورت سرپایی انجام می شود. فرد باید درست غذا بخورد، رژیم استراحت و کار را رعایت کند، استرس را به حداقل برساند، عادات بد را ترک کند، الکل مصرف نکند، سیگار را ترک کند.

ممکن است در موارد زیر نیاز به بستری شدن باشد:

• بیماری حاد.
• احتمال داشتن تومور در بدن.
• خطر بالای خونریزی.
• سلامتی سنگین بیمار.

درمان در زمینه هایی مانند: انجام می شود

• پیروی از رژیم غذایی.
• مصرف دارو.
• فیزیوتراپی.
• تصفیه آب معدنی.

رژیم

این تغذیه مناسب است که نقش تعیین کننده ای در درمان اثنی عشر دارد. اگر فردی از رژیم غذایی پیروی نکند، نمی‌تواند با التهاب کنار بیاید.

بر اساس پوزنر سیر حاد بیماری مستلزم رعایت جدول 1a است. می توانید جوشانده های مخاطی برنج یا جو، سوپ های پوره شده، غلات مایع را با مخلوط شیر و آب بخورید.

اصول اساسی تغذیه برای بیماران مبتلا به اثنی عشر حاد:

• غذا باید گرم، پوره شده، بخارپز باشد.
• شما باید 6 بار در روز غذا بخورید، اما در وعده های کوچک.
• نباید وقفه های طولانی بین نزدیک شدن به جدول وجود داشته باشد.
• پرخوری نکنید.

منوی نمونه برای 1 روز:

• اولین صبحانه. فرنی گندم سیاه روی مخلوط آب و شیر با کره، یک لیوان شیر.
• دومین صبحانه. یک لیوان شیر.
• ناهار. سوپ غلات با شیر (مواد لازم: بلغور جو دوسر، شیر، کره، شکر، آب)، پوره گوشت از گوشت آب پز کم چرب با کره و شیر، کمپوت با سیب خشک.
• میان وعده. یک لیوان شیر و یک تخم مرغ آب پز.
• شام. فرنی برنج با مخلوط شیر و آب، یک عدد تخم مرغ در کیسه ای، یک لیوان شیر.
• قبل از خواب. یک لیوان شیر.

با کاهش روند التهابی، رژیم غذایی متنوع تر می شود.

منوی شاخص بیماران بسته به شکل اثنی عشر:

	دئودنیت اولسراتیو، جدول شماره 1	دئودنیت شبه گاستریت، جدول شماره 2	دئودنیت در زمینه پانکراتیت یا کوله سیستیت، جدول شماره 5
1 صبحانه	فرنی برنج با شیر. کمپوت با شکر	لیوان شیر و پنیر کشک	وینیگرت و نان برشته، چای شیر
2 صبحانه	ماست	کدو تنبل پخته	آب هویج
ناهار	سوپ رشته، زرزی، سالاد چغندر، ژله و نان	سوپ با سبزیجات، کوفته، پوره سیب زمینی، کمپوت میوه خشک	سوپ سبزیجات با خامه ترش، ماهی آب پز، پوره سیب زمینی، کمپوت با زردآلو خشک
میان وعده	کمپوت گلابی	کراکر، آبگوشت روآن	لیوان شیر
شام	نودل شیر	گرده و سبزیجات خورشتی	کاسرول کشک، چای با شکر
2 شام	لیوان شیر	لیوان شیر	Kissel

غذاهای توصیه شده برای بیماران مبتلا به اثنی عشر:

• گوشت کم چرب آب پز که به صورت پوره در می آید.
• نوشابه ها و فراورده های شیر ترش، شیر.
• سبزیجات پخته و آب پز بدون پوست، پوره سبزیجات.
• تخم مرغ آب پز یا تخم مرغ آب پز.
• روغن نباتی، کره.
• Juice.
• نان خشک.
• عسل، موس، ژله.

غذاهایی که خوردن آنها با التهاب اثنی عشر ممنوع است:

• سبزیجات و میوه ها به صورت خام.
• کنسرو و گوشت دودی.
• غذاهای تند، ادویه، سیر و پیاز.
• ماهی چرب، گوشت، آبگوشت قارچ، آبگوشت گوشت.
• بستنی.
• نوشیدنی با گاز.
• الکل.

توصیه های رژیم غذایی برای بیماران مبتلا به اثنی عشر:

• غذا باید در وعده های کوچک و 6 بار در روز مصرف شود. لازم نیست صبر کنید تا احساس گرسنگی کنید. این می تواند باعث درد شود.
• غذاها نباید گرم یا سرد باشند.
• غذا را به روشی ملایم پردازش کنید، یعنی بجوشانید، بخارپز کنید، آسیاب کنید.
• پرخوری و خوردن شبانه حرام است.

داروها

مثل هر بیماری دیگری، دئودنیت نیاز به دارو دارد.

دسته دارو	چگونه کار می کنند	نام دارو	چگونه مصرف کنیم
مهارکننده های پمپ پروتون	اجازه ندهید اسید کلریدریک به مقدار قابل توجهی تولید شود که در نتیجه دوازدهه 12 ملتهب نمی شود	Emanera. امپرازول، اولتاپ، زولبکس.	20 میلی گرم 1-2 بار در روز. دوره درمان 7-10 روز است.
داروهای ضد باکتری	وقتی التهاب توسط هلیکوباکتر پیلوری تحریک شود تجویز می شوند.	داکسی سایکلین 100-200 میلی گرم	2 بار در روز. دوره درمان 7-10 روز است.
		کلاریترومایسین، آموکسی سیلین، مترونیدازول	2 بار در روز. دوره درمان 7-14 روز است.
مسدود کننده های H2-هیستامین	سرکوب تولید هیدروژن کلرید	رانیتیدین	2 بار در روز. دوره درمان 30-45 روز است.
		فاموتیدین	2 بار در روز
ضد اسیدها	کلرید هیدروژن را خنثی کنید، مخاط روده را بپوشانید، درد را تسکین دهید	Almagel، Maalox، Gastal	3 بار در روز اگر سوزش سر دل شما را آزار می دهد
Prokinetics	عادی کردن تحرک روده، ترویج حرکت غذا از طریق روده	Itomed، Ganaton	1 قرص 3 بار در روز
آنزیم	کمک به عادی سازی هضم غذا	پانکراتین، کرئون	بعد از هر وعده غذایی
Anspasmodics	کاهش درد	No-shpa، Drotaverine، Platifillin	1 قرص 3 بار در روز
آرام بخش	رفع تنش عصبی	Valerian, Motherwort	در عرض 10-14 روز

De-nol برای بیماران مبتلا به دئودنیت تجویز می شود تا اثرات ضد باکتریایی، ضد التهابی و ضد اسیدی داشته باشد. از مخاط روده محافظت می کند و به بازسازی آن کمک می کند. به بزرگسالان توصیه می شود 1 قرص 4 بار در روز، بعد از هر وعده غذایی اصلی و قبل از خواب مصرف کنند.دارو باید با آب مصرف شود. در طول دوره درمان، باید از مصرف شیر خودداری کنید، زیرا اثربخشی درمان کاهش می یابد. برای کودکان زیر 12 سال 1 قرص 2 بار در روز تجویز می شود. مدت درمان 1.5 ماه است.

پزشک بقیه داروها را به صلاحدید خود ترکیب می کند. درمان با آنتی بیوتیک برای خلاص شدن از هلیکوباکتر پیلوری لازم است. در صورت استرس، باید آرام بخش مصرف شود. اگر بیمار مبتلا به اسیدیته معده تشخیص داده شود، باید از آنتی اسیدها، مسدود کننده های هیستامین و مهارکننده های پمپ پروتون استفاده شود.

درمان فیزیوتراپی. نشان داده شده است که بیماران مبتلا به دئودنیت تحت درمان اولتراسوند، فونوفورز، درمان مغناطیسی قرار می گیرند.

درمان با آب معدنی. بیماران مبتلا به دئودنیت نشان داده شده است که از آب های معدنی غیر گازدار استفاده می کنند: Borjomi، Essentuki شماره 4، Smirnovskaya شماره 1، Slavyanovskaya، Berezovskaya. آب باید گرم باشد. یک ساعت بعد از غذا آن را بنوشید.

رویکرد یکپارچه برای درمان به شما امکان می دهد از شر بیماری خلاص شوید و به بهبودی کامل برسید.