آرتریت پا چیست؟
آرتریت مفاصل پا التهاب آنهاست که به دلایلی ایجاد می شود و منجر به تخریب آنها می شود. مفصل استخوان های واقع در ناحیه تارسوس، متاتارسوس یا انگشتان پا ممکن است در فرآیند پاتولوژیک دخیل باشند. اگر قبلاً آرتروز پا به عنوان بیماری افراد مسن در نظر گرفته می شد، اکنون افراد 35 ساله و بالاتر به طور فزاینده ای با مشکل مشابه به پزشک مراجعه می کنند. این بیماری بر بیماری مفاصل مردان و زنان تأثیر می گذارد.
تعداد مبتلایان به آرتریت پا سال به سال در حال افزایش است. بسته به کشور، تعداد افراد بیمار ممکن است متفاوت باشد. بنابراین، در اروپا و ایالات متحده، جمعیت بیشتر به پزشک با مشکل مشابه مراجعه می کنند. این بیماری در صورت عدم درمان می تواند منجر به این واقعیت شود که فرد در نهایت قادر به حرکت مستقل نخواهد بود.
مفاصل پا اغلب از این نوع آرتریت رنج می برند:
- استئوآرتریت هم خود مفصل و هم استخوان های مجاور را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری مفاصل پاها را از بین می برد، ضایعات ظاهر می شود و تغییر شکل بیشتر پا رخ می دهد. درمان نشدن، انگشتان پیچ خورده شبیه باله‌های دریایی می‌تواند منجر شود.
- آرتریت روماتوئید. حتی جوانان نیز مستعد ابتلا به این بیماری هستند. در نتیجه آسیب شناسی، مفاصل پا ضخیم می شوند، دردناک می شوند و در نهایت تغییر شکل می دهند. گاهی اوقات بیماری به سرعت پیش می‌رود و فرد ممکن است در عرض دو سال ناتوان شود.
- آرتریت واکنشی، یعنی آنهایی که در نتیجه بیماری ایجاد می شوند. علت ممکن است سل، سیفلیس، عفونت های روده ای و سایر بیماری ها باشد.
- آرتریت نقرسی. التهاب از مفصل انگشت شست پا شروع می شود و متعاقباً به مفاصل دیگر منتقل می شود یا بدون اثری ناپدید می شود. دیدن تشکیل ندول که به دلیل تجمع اسید اوریک اتفاق می افتد، غیرمعمول نیست.
علائم آرتریت پا
علائم بیماری ممکن است بسته به علتی که باعث ایجاد فرآیند التهابی در مفصل شده متفاوت باشد.
اما برخی از علائم برای هر نوع آرتریت یکسان است، این علائم عبارتند از:
- درد موضعی در ناحیه مفصل آسیب دیده پا. در ابتدای پیشرفت بیماری (به جز آرتریت نقرسی)، خفیف است. اما با پیشرفت، ناراحتی به حدی افزایش می‌یابد که فرد قادر به تحمل آن بدون مصرف داروی بی‌هوشی نیست. تقویت آن در حین حرکت فعال رخ می دهد. به عنوان مثال، زمانی که شخصی سریع راه می رود، می دود یا سایر اقدامات فعال را انجام می دهد. این درد است که اولین نشانه این است که همه چیز در مفاصل پا درست نیست.نباید نادیده گرفته شود، مهم است که به موقع با پزشک مشورت کنید و علل آن را بیابید. شدت درد در انواع مختلف آرتریت ممکن است متفاوت باشد، اما همیشه وجود خواهد داشت.
- قرمزی پوست و پیدایش ادم در محل التهاب مفصل پا. اغلب این علامت با درد همراه است. گاهی اوقات، مدتی پس از شروع بیماری، این دو علامت می توانند خود به خود تخریب شوند، حتی اگر فرد هیچ دارویی مصرف نکرده باشد. با این حال، این بدان معنا نیست که بیماری از بین رفته است، فقط آرتروز پا رو به بهبودی رفته است. بنابراین باید انتظار داشته باشیم که پس از مدتی مشخص، بیماری با قدرتی دوباره خود را اعلام کند. اگر مفصل ملتهب و پوست قرمز را در اطراف آن احساس کردید، می توانید افزایش دما را در این ناحیه احساس کنید.
- همیشه با آرتروز مفاصل پا، سفتی مفاصل و سفتی آنها مشاهده می شود. یکی از ویژگی های مشخصه آرتریت در مراحل اولیه این است که محدودیت تحرک پس از اقامت طولانی اندام در حالت استراحت - پس از یک خواب شبانه، در صبح مشاهده می شود.هنگامی که از خواب بیدار می شود و سعی می کند بایستد، ممکن است فرد احساس کند که پاهایش در کفش های بسیار تنگ پوشیده شده است. این حالت فقط چند دقیقه طول می کشد و با شروع راه رفتن فعال از بین می رود. گاهی اوقات، حتی در مرحله اولیه بیماری، سفتی پا می تواند تا 30 دقیقه طول بکشد، اما این اتفاق بسیار نادر است. با این حال، این علامت است که بارزترین نشانه شروع بیماری است و نباید نادیده گرفته شود. با پیشرفت آرتریت، سفتی مفاصل فرد را برای مدت طولانی‌تری آزار می‌دهد و حتی پس از انجام فعالیت‌های فعال رها نمی‌شود.
- شکل مفصل در هر یک از انواع آرتریت پا شکسته می شود. با این حال، این نشان می دهد که بیماری به اندازه کافی پیش رفته است. تغییر شکل مفاصل پا بر اساس نوع زیر رخ می دهد: رشد یا برآمدگی در محل درد ظاهر می شود، انگشتان بیرون می آیند. شایع ترین علامتی که تقریباً برای همه افراد آشناست، رشد استخوان روی انگشت شست پا است. با نقرس، به دلیل تجمع نمک های اسید اوریک که از بدن دفع نمی شود، اما در این مکان خاص متمرکز شده است، رخ می دهد.تغییر شکل های بیشتر را می توان در انگشتان چکشی یا پنجه ای شکل بیان کرد، گاهی اوقات یک تغییر شکل والگوس در پا وجود دارد (زمانی که آنها صاف می شوند و به طور معمول به سمت بیرون تبدیل می شوند).
علل آرتریت پا
دلایلی که در ایجاد بیماری نقش دارند معمولاً به شرح زیر مشخص می شوند:
- عفونت هایی که منجر به تشکیل آرتریت واکنشی می شوند. یعنی یک یا آن میکروارگانیسم، ویروس یا باکتری در داخل فرد نفوذ می کند. ریزذرات آنها روی مفاصل می نشینند و در نتیجه باعث التهاب می شوند.
- استعداد ژنتیکی به آرتریت مفاصل پا. به این معنا که وقتی بستگان نزدیک از چنین بیماری رنج می برند، خطر بالایی وجود دارد که فرزندان آنها نیز مستعد ابتلا به آرتریت شوند.
- اختلالات متابولیک، یعنی ایجاد بیماری های خودایمنی. اعتقاد بر این است که خطر ابتلا به آرتریت در این مورد با هیپوترمی مکرر، بیماری های عفونی و استرس مرتبط است.
- انواع صدمات: کبودی شدید، شکستگی، دررفتگی. همه اینها قطعاً بر وضعیت بیشتر مفاصل تأثیر می گذارد. به طور مشخص، مفاصل پاها هستند که اغلب تحت فشار قرار می گیرند.
- وزن بدن بیش از حد نرمال. از آنجایی که کل وزن فرد روی پاها می افتد، اضافه آن نمی تواند بر وضعیت مفاصل تأثیر بگذارد.
- سن یکی از دلایل ایجاد آرتریت است. هر چه فرد مسن تر باشد، بیشتر به این بیماری مبتلا می شود. با این حال، اغلب این آسیب شناسی حتی کودکان و افراد در سنین باروری را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.
- تغذیه بی کیفیت، کمبود مواد معدنی و ویتامین ها در بدن. همه اینها به این واقعیت منجر می شود که مفاصل پاها تغذیه کمتری دریافت می کنند و با خون مقدار مناسبی از مواد لازم را دریافت نمی کنند. این منجر به این واقعیت می شود که بافت غضروف نازک تر می شود، التهاب در مفصل رخ می دهد.
- تحرک کم، یا برعکس، فشار بیش از حد روی مفاصل. این ممکن است مربوط به فعالیت های حرفه ای باشد. بنابراین، برای مثال، بازیکنان فوتبال یا معلمان اغلب از آرتروز در مفاصل پا رنج می برند.
- استرس مکرر.
- کفش های نادرست، خیلی تنگ یا تنگ با پاشنه بلند.
- اعتیاد به الکل و سیگار.
- حالت های نقص ایمنی.
- برخی بیماری ها مانند دیابت.
درمان آرتریت پا
هر چه درمان زودتر شروع شود، موثرتر خواهد بود. بنابراین لازم است با بروز اولین علائم آرتروز از ارتوپد یا روماتولوژیست کمک بگیرید. اما هیچ رژیم درمانی بدون تشخیص دقیق میزان پیشرفت بیماری و تعیین علل ایجاد کننده آن مؤثر نخواهد بود. بنابراین پس از معاینه استاندارد و گوش دادن به شکایات بیمار، برای معاینه اشعه ایکس که تعریف اصلی بیماری است، فرستاده می شود.
پس از تشخیص دقیق، درمان می تواند آغاز شود. این، بسته به ماهیت بیماری، می تواند:
- با هدف کاهش علائم درد. برای این منظور بیمار نیاز به مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی دارد. آنها نه تنها ناراحتی را کاهش می دهند، بلکه التهاب مفصل را نیز تسکین می دهند.
- گاهی اوقات نیاز به آنتی بیوتیک است. اگر فردی از آرتریت پا ناشی از عفونت باکتریایی رنج می برد، توسط پزشک تجویز می شود.
- کندروپروتکتورها به جلوگیری از شکستن غضروف و شروع بازسازی کمک می کنند.
اما مدیریت تنها با روش های استاندارد در قالب مصرف دارو امکان پذیر نخواهد بود.
درمان باید با روش های کمکی تکمیل شود:
- فیزیوتراپی گذرا.
- دوره ورزش درمانی.
- درمان آبگرم در آسایشگاه ها و داروخانه ها.
- رژیم غذایی.
- پوشیدن کفش های تخصصی با درج های ارتوپدی. استفاده از عصا یا عصا.
فیزیوتراپی
محصولات فیزیوتراپی عبارتند از:
- الکتروفورز
- Phonophoresis
- هیدروکورتیزون
- روش‌های سونوگرافی<
- UHF
حمام سولفید هیدروژن، رادون، گل، ید-برم خود را به خوبی ثابت کرده است. در آرتریت نقرسی، تابش اشعه ماوراء بنفش و الکتروفورز نووکائین، سالیسیلات سدیم، اسید استیل سالیسیلیک اغلب تجویز می شود.
اگر تغییرات دژنراتیو در مفاصل رخ داده باشد، الکتروفورز لیداز، رونیداز، هیالورونیداز تجویز می شود.
اگر آرتریت آسیب زا است، درمان UHF باید انجام شود. اما فقط در صورتی که بیمار بلافاصله پس از آسیب و ایجاد التهاب برگردد.
برای تسکین تورم، پزشک ممکن است بیمار را به مغناطیس درمانی ارجاع دهد. اگر سینوویت یک هفته پس از آسیب ایجاد شود، بهتر است از فونوفورز هیدروکورتیزون استفاده شود.
پارافین تراپی
توجه ویژه ای به پارافین درمانی می شود. برای انجام این کار، حمام با آن ساخته می شود، جایی که پاها پایین می آیند، یا برنامه های کاربردی روی مفاصل آسیب دیده اعمال می شود. پارافین در یک دستگاه مخصوص گرم می شود و توسط پزشک به دمای مشخصی می رسد و روی مفصل آسیب دیده اعمال می شود. اگر به طور منظم در چنین روش هایی شرکت کنید، می توانید به یک اثر ماندگار برسید: درد بسیار ضعیف تر می شود، تورم از بین می رود، مفاصل تحرک پیدا می کنند.
جراحی
به طور جداگانه، لازم است به مداخله جراحی اشاره شود. اگر مفصل مچ پا دچار مشکل شود و با روش های محافظه کارانه قابل درمان نباشد، تعویض پروتز ضروری است.
اما این روش می تواند منجر به عوارض مختلفی شود.حتی اگر عمل موفقیت آمیز بود، دوره بهبودی برای بیماران در سن بازنشستگی بسیار طولانی و بسیار دشوار است. بنابراین در اولین علائم بیماری باید با پزشک مشورت کرد تا بیماری را تا لحظه ای که نیاز به اندوپرتز است به تعویق نیندازید.
برنامه های غذایی
برای آرتریت باید رژیم خاصی را رعایت کنید. منو با در نظر گرفتن اینکه چه چیزی باعث ایجاد بیماری شده است تهیه می شود. این امر به ویژه در آرتریت نقرسی بسیار مهم است. در این صورت بیمار نباید گوشت چرب و الکل روی میز داشته باشد. به هر حال، آنها دلیلی هستند که فرد مبتلا به نقرس و التهاب مفاصل پا می شود. خوردن غلات، لبنیات، سبزیجات و میوه ها، سبزی هایی که حاوی اسید اگزالیک نیستند (ترشک و ریواس) مهم است.
ورزش درمانی
درمان بیماری های مفاصل پا بدون مجموعه تمرینات بدنی غیر ممکن است. این مورد یک پیش نیاز در هر رژیم درمانی برای آرتریت است. برای درمان مفاصل پا، مجموعه به صورت جداگانه انتخاب می شود.
با این حال، چندین تمرین جهانی وجود دارد که همه می توانند بدون استثنا انجام دهند:
- در حالت دراز کشیدن به پشت با بازوها و پاهای دراز انجام می شود. سپس باید پاها را بالا بیاورید و با وزنه سعی کنید تا حد امکان انگشتان انگشتان را بکشید. پس از آن، پاهای خود را به عقب پایین بیاورید و تنها پس از آن کشش آنها را متوقف کنید.
- روی تپه بنشینید، مثل یک میز. پاهای خود را پایین بیاورید و جوراب های خود را دراز کنید و سعی کنید آنها را به زمین برسانید.
- انگشتان را خم کنید و باز کنید.
- روی زمین دراز بکشید، اما به یک طرف. پای دراز شده را به پهلو گرفته و به عقب برگردانید.
قبل از شروع هر ورزشی، باید با متخصص مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید. از این گذشته ، باید در هنگام بهبودی بیماری شروع به تمرین کنید تا باعث افزایش التهاب نشود. برای اولین بار، بهتر است تحت نظارت پزشک تمرین کنید تا پزشک مطمئن شود که بیمار تمام تمرینات را به درستی انجام می دهد.
آرتریت مفاصل پا قابل درمان است و با رویکردی یکپارچه و تشخیص به موقع، اگر به طور کامل از شر این بیماری خلاص نشدید، تا سال‌ها آن را به خاطر نیاورید.
