نوراستنی چیست؟
نوراستنی یک ضایعه دژنراتیو اعصاب محیطی است که با تخلیه سیستم عصبی همراه است (ترکیب انواع مختلفی از تغییرات پاتولوژیک در عملکردهای سیستم عصبی). این بیماری نوعی روان نژندی است، به معنای اختلالات غیر روان پریشی که پس از اینکه فرد برای مدت طولانی در یک موقعیت استرس زا قرار داشته باشد، رخ می دهد.
علل نوراستنی
در ایجاد اختلالات عصبی، تعدادی از دلایل با ماهیت متفاوت نقش مهمی ایفا می کنند، مانند تأثیر مسمومیت، کمبود ویتامین ها در بدن، نقص دفاع ایمنی، فرآیندهای تومور و بسیاری موارد دیگر.اغلب این بیماری با دیابت ایجاد می شود. اما اساساً، علل زمینه‌ای در عدم تطابق بین توانایی‌های ذهنی نهفته است.
بیماری را می توان با استرس روحی و جسمی، تجربیات تحریک کرد.
استرس بیش از حد به سیستم عصبی اجازه آرامش و استراحت نمی دهد. عدم استراحت منجر به اضافه بار و در نتیجه خستگی شدید سیستم عصبی (پریشانی) می شود. همراهان نوراستنی تحریک پذیری، خستگی مزمن هستند. عصبی در افراد بین 20 تا 40 سال رخ می دهد، مردان بیشتر از زنان در معرض بیماری هستند.
نوراستنی اشکال مختلفی دارد:
1) شکل هیپراستنیک با افزایش تحریک پذیری ذهنی بیان می شود. در بیماران، تحریک می تواند با کوچکترین چیزهایی مانند سر و صدا، مکالمه بلند، موسیقی ایجاد شود. حضور در مکان های شلوغ برایشان سخت است. آنها با بی حوصلگی، خودکنترلی غیرقابل کنترل مشخص می شوند. همه اینها بر توانایی کار تأثیر می گذارد ، اختلال روانی ظاهر می شود ، حواس فرد پرت می شود ، توجه کاهش می یابد.در این حالت، تمرکز بر چیزی غیرممکن است. خواب مختل شده است.
2) ضعف تحریک پذیر شکلی از نوراستنی است که در بیماران با خلق و خوی مهار نشده و وبا ظاهر می شود. هنگامی که وضعیت بیماری زا تغییر نمی کند و بهبودی در مرحله هیپراستنی وجود ندارد، می تواند با یک سیستم عصبی قوی و متعادل ظاهر شود. در این حالت، بیماران می توانند کار خود را شروع کنند، اما به سرعت خسته می شوند، سردرد دارند، خوب فکر نمی کنند، احساس ضعف عصبی، ناتوانی جنسی می کنند. بنابراین خستگی با تلاش برای از سرگیری ظرفیت کار جایگزین می شود، احساس خستگی عصبی ایجاد می شود. تحریک پذیری می تواند تلفظ شود، شخص فریاد می زند، اما چنین واکنش و هیجانی به سرعت با ناتوانی ذهنی جایگزین می شود، رنجش ظاهر می شود و همه چیز به گریه ختم می شود.
3) شکل هیپوستنیک در افراد دارای سیستم عصبی مرکزی ضعیف با افزایش خستگی ذهنی، در افراد مشکوک که اغلب با افکار مضطرب ملاقات می کنند، رخ می دهد.آنها تحریک پذیر، از نظر جسمی و روحی ضعیف هستند. بی حالی، غمگینی، کاهش خلق و خو، بی تفاوتی، اشک ریختن و بی ثباتی عاطفی از تظاهرات روان رنجور به شکل هیپوستنی هستند.
علائم نوراستنی
اولین علامت ایجاد نوراستنی بی خوابی است. نقض خواب شب، زمانی که شخص به سختی به خواب می رود یا بارها از خواب بیدار می شود و دوباره به خواب می رود، خواب های آزاردهنده می بیند و صبح به سختی با حال بد از خواب برمی خیزد، با میگرن. شکایات شامل ضعف عمومی، ضعف حافظه و ناراحتی است.
بیماران به شدت به نور شدید واکنش عاطفی نشان می دهند، افزایش یا کاهش دمای بدن، وقفه در ضربان قلب، حساسیت روده ای، کاهش میل جنسی و ناتوانی جنسی ممکن است در مردان رخ دهد. امروزه به طور کلی پذیرفته شده است که نوراستنی افسردگی است. تظاهرات آن افزایش تحریک پذیری، خلق افسرده، ناامنی است.
علائم بیماری عبارتند از: احساس درد متغیر و متنوع، فشار خفیف، انقباض، گزگز در ناحیه گیجگاهی و پس سری، احساس سنگینی در سر و اضطراب.بروز درد در امتداد برآمدگی، در تنه، در اندام ها با حرکات ناگهانی سر یا بدن، بروز صدا و زنگ در گوش، سرگیجه، درد پوست جدی ترین علائم تایید کننده ایجاد آسیب شناسی است..
تشخیص
تشخیص نوراستنی فرآیند پیچیده ای نیست. معمولاً چنین تشخیصی را می توان با توجه به توصیف وضعیت بیمار انجام داد. طغیان های عاطفی خشن، واکنش های تحریک پذیری، رفتار آشفته بدون دلیل، بی حوصلگی و بی حوصلگی، همیشه ناگهانی و به سرعت محو می شوند - دلایل خوبی برای تعیین دقیق نوع فروپاشی عصبی.
مراحل پیشرفته بیماری منجر به تیرگی، بی حالی، خواب آلودگی، از دست دادن اشتها می شود. پزشک می تواند در مورد شکایات بیمار از پدیده سوزش سر دل، آروغ زدن، نفخ، سنگینی دستگاه گوارش نظر پزشکی بدهد.
درمان
در درمان نوراستنی از روش های فیزیوتراپی، رفلکسولوژی با موفقیت استفاده می شود، ماساژ اعمال می شود، رژیم غذایی تجویز می شود.موثرترین روش های درمانی پیشنهادی و هیپنوتیزمی است. همچنین برای بیمار بسیار خوب است که دوباره مهارت های مثبت اندیشی را توسعه دهد، یاد بگیرد که آگاه باشد و اعمال و اعمال را کنترل کند.
درمان پیچیده نوراستنی، استفاده از محرک های زیستی، داروهای نوروتروپیک، داروهای ضد افسردگی باید کاملاً فردی باشد. پزشکان نه تنها بر اساس شکل بالینی روان رنجوری، بلکه بر اساس مرحله بیماری و ویژگی های شخصیتی فردی که تحت این بیماری قرار گرفته است، هدایت می شوند. سن بیمار در نظر گرفته می شود، زیرا چنین بیماری در هر سنی ممکن است رخ دهد.
درمان باید با استراحت مناسب، حذف موقت کار ذهنی ترکیب شود. در برخی موارد، داروهای آرام بخش تجویز می شود. معمولاً بیماران مبتلا به نوراستنی نیاز به پیاده روی روزانه در هوای تازه دارند، نیاز به تامین آهن در بدن را احساس می کنند، بنابراین توصیه می شود از داروهای حاوی این عنصر مهم استفاده کنند. کلسیم گلیسروفسفات و روش تمرین اتوژنیک به بازیابی سریع عملکردهای سیستم عصبی کمک می کند.
پیشگیری از نوراستنی
جایگاه اصلی در میان اقدامات پیشگیرانه ای که از بروز نوراستنی جلوگیری می کند، رعایت برنامه های روزمره، خواب خوب، جلوگیری از فشارهای روحی و روانی، استفاده از مجتمع های ویتامین ویژه طراحی شده برای تقویت سیستم ایمنی است.
