التهاب، رگ به رگ شدن، درد تاندون: چه باید کرد؟
تاندون ها ماهیچه ها را به استخوان ها متصل می کنند. آنها به شکل جامپرهایی هستند که عضله را به چند قسمت تقسیم می کنند. و همچنین کوتاه، بلند، پهن، باریک. ممکن است تاندون های طناب مانند، گرد، روبان مانند و لایه ای وجود داشته باشد. ماهیچه های معده دارای تاندون های میانی هستند. آنها از سطح کناری بدن عضله عبور کرده و به ضخامت آن نفوذ می کنند.
مانند یک ماهیچه، تاندون ها از دسته های موازی تشکیل شده اند. دسته های مرتبه اول توسط لایه هایی از بافت همبند سست احاطه شده اند و دسته دوم را تشکیل می دهند. گروهی از تیرهای مرتبه دوم تیرهای درجه سوم را تشکیل می دهند.تاندون ها بافت همبند فیبری متراکم هستند و دارای فیبری بیشتر از عناصر سلولی هستند.
به همین دلیل خاصیت متمایز آنها استحکام بالا و کشش کم است. قسمت تاندون ماهیچه ها از 15 تا 25 سال سریعتر از شکم ماهیچه ها رشد می کند. تا سن 15 سالگی تاندون ها رشد ضعیفی ندارند، رشد آنها به همان شدت رشد عضلات است. در بدن افراد مسن تغییراتی در بافت ها ایجاد می شود، خاصیت ارتجاعی تاندون ها مختل می شود که اغلب منجر به آسیب می شود.
محافظت از پارگی تاندون ها در هنگام حرکات ناگهانی و فشارهای بیش از حد، خاصیت ارتجاعی طولی بافت تاندون است. بنابراین برای جلوگیری از آسیب به تاندون ها باید فعال، رشد و تقویت شود، ورزش های منظم و برخی تمرینات خاص خاصیت ارتجاعی و قدرت آنها را باز می گرداند.
برای تشخیص آسیب شناسی تاندون از روش هایی استفاده می شود - لمس، ترموگرافی، سونوگرافی، بیوپسی.
بیماری های منجر به التهاب تاندون ها
انواع مختلفی از بیماری های التهابی تاندون ها وجود دارد که با اختلال در سیستم اسکلتی عضلانی همراه است.
1. تاندونیت - فرآیند التهابی، اغلب اتفاق می افتد. علل وقوع آن همیشه یکسان است و بنابراین، در تشخیص، شناسایی این آسیب شناسی بسیار ساده است. تاندونیت در اثر فعالیت بیش از حد مزمن طولانی مدت رخ می دهد که در آن تغییرات دژنراتیو و پارگی تاندون ایجاد می شود. این نوع التهاب قدرت تاندون را کاهش می دهد و خطر پارگی تاندون را افزایش می دهد.
تاندونیت همچنین می تواند ماهیت عفونی داشته باشد. ورزشکاران عمدتاً از نوع دیستروفیک رنج می برند که به دلیل اعمال فشار بدنی سنگین بر روی عضلات، رباط ها و تاندون ها است. انواع بیماری های مفصلی روماتیسمی نیز در ایجاد چنین التهابی نقش دارند.
2. پاراتنونیت- التهاب آسپتیک بافت پری تاندین. با ضربه های مکرر در ناحیه مفصل رخ می دهد.در این حالت در بافت همبند، بین فاسیا و تاندون، پس از خونریزی های پتشیال و ظاهر شدن تورم، رسوبات بافت فیبری ظاهر می شود. مهر و موم گره دار منجر به درد می شود، حرکت محدود می شود، فعالیت از بین می رود.
این بیماری به تاندون آشیل، اکستانسورهای ساعد، یک سوم تحتانی ساق آسیب می رساند. پاراتنونیت می تواند یک دوره حاد و مزمن داشته باشد. درمان التهاب تاندون بی حرکت کردن دست یا پا است. درمان های فیزیوتراپی سنتی نیز موثر هستند.
درمان التهاب حاد تاندون (تاندونیت) شامل روش های ضد باکتریایی و ترمیمی است. در مورد تاندونیت آسپتیک، از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی استفاده می شود.
درمان موضعی رفع اندام بیمار است. پس از پایان تظاهرات حاد بیماری، روش های فیزیوتراپی را می توان تجویز کرد. گرم کردن باید پس از پایان تظاهرات حاد بیماری انجام شود.
این مجموعه روش ها شامل UHF، مایکروویو درمانی، اولتراسوند، اشعه ماوراء بنفش است. فیزیوتراپی ویژه مفید. گرمای نرم و میدان های مغناطیسی، گردش خون را بهبود می بخشد، التهاب را تسکین می دهد، تورم بافت ها از بین می رود و قسمت های آسیب دیده تاندون ها ترمیم می شوند.
درجات رگ به رگ شدن تاندون، چه باید کرد؟
رگ به رگ شدن - شایع ترین نوع آسیب است که معمولاً در مچ پا و مفصل زانو در اثر حرکت ناگهانی بیش از دامنه آنها رخ می دهد. تاندون ها ماهیچه ها را به استخوان ها متصل می کنند و رباط ها استخوان ها را به هم متصل می کنند. این دو تعریف اغلب با هم اشتباه گرفته می شوند. رگ به رگ شدن رباط در واقع همیشه یک پارگی میکروسکوپی با کشش کوچک است، با یک درجه آسیب متوسط، ممکن است پارگی رشته های کلاژن فردی رخ دهد، اگر آسیب شدید باشد، کل رباط پاره می شود.
با داشتن توانایی بالایی در بازسازی، رباط ها در هر درجه ای از آسیب ترمیم می شوند. قوی ترین ماهیچه ها در انسان در اندام تحتانی یافت می شود. این همچنین به این معنی است که تاندون هایی که ماهیچه ها را به استخوان های پا متصل می کنند باید بارهای زیادی را تحمل کنند. اما، متأسفانه، حرکات ناموفق، سقوط، تحریک کشش تاندون روی پا وجود دارد.
کشش تاندون آشیل زمانی اتفاق می افتد که عضلات در حین فعالیت های ورزشی گرم نمی شوند، هنگام پوشیدن کفش های ناراحت کننده، حرکت بر روی سطوح ناهموار و سنگی.
پیچ خوردگی تاندون را می توان به سه درجه سختی تقسیم کرد:
- درجه یک - درد جزئی پس از آسیب، که با ضربه فیزیکی تشدید می شود.
- درجه دوم - درد شدید، تورم پوست روی تاندون آسیب دیده. ضعف عضلانی و درد فزاینده با تلاش یافت می شود.
- درجه سوم - پارگی کامل یا جزئی تاندون، انقباض عضلانی رخ می دهد. در لحظه پارگی، ممکن است احساس پنبه، درد تیز، شدید و تورم وجود داشته باشد.
معمولاً درجه سوم آسیب تاندون ها با روش جراحی ترمیم می شود. بسیاری از قربانیان در درجه اول و دوم توجه خاصی به درمان ندارند و بیهوده ممکن است تضعیف قدرت عضلانی، ایجاد التهاب در تاندون و در "مورد" - که در آن چندین مورد وجود دارد، وجود داشته باشد. اصولاً این پدیده در تاندون های ماهیچه های پا مشاهده می شود و به آن تنوسینوویت می گویند. التهاب مزمن با یک فرآیند آتروفیک پیچیده می شود که بر نازک شدن الیاف تاندون تأثیر می گذارد، آنها می توانند به راحتی تحت بارهای کوچک پاره شوند.
کمک های اولیه
هنگامی که تاندون های پا دچار رگ به رگ شدن می شوند، کمک های اولیه شامل بی حرکتی، تثبیت در وضعیت بالا می باشد. سپس لازم است یخ را به مدت 20-30 دقیقه (تکرار 4-5 بار در روز) انجام دهید، پس از آن هر بار بانداژ فشاری را با یک باند الاستیک برای محدود کردن گسترش تورم اعمال کنید.
یخ خونریزی رگ های خونی آسیب دیده را متوقف می کند.درد شدید با داروهایی مانند دیکلوفناک، آنالژین، کتانوف تسکین می یابد. در روز دوم، پس از رفع التهاب و ادم، در صورت عدم ایجاد هماتوم، مرحله بعدی درمان، یعنی روش های حرارتی استفاده می شود. از قرار گرفتن در معرض گرما، جریان خون عادی می شود و آسیب بهبود می یابد. استفاده موثر از پمادهای ضد التهاب.
بازیابی
به لطف استفاده از غذاهای غنی از پروتئین های حیوانی و گیاهی، تاندون در حالت استراحت سریعتر بهبود می یابد. یک هفته بعد تحت نظر متخصص و با کمک یک سری تمرینات به تدریج بر روی عضله دردناک بار می آورند. آسیب مکانیکی در نتیجه عمل مستقیم یا غیرمستقیم یک عامل تروماتیک رخ می دهد.
عملیات
مداخله جراحی برای دررفتگی های مزمن و معمولی، با سندرم درد که دائماً یادآور آسیب است، با تغییر آشکار در فعالیت عملکردی، اندیکاسیون دارد. پارگی تاندون معمولاً با یک ترک بلند، درد غیر قابل تحمل و نقض عملکرد حرکتی عضله پاره شده خود را اعلام می کند.صدمات باز با جراحات چاقو، بریدگی، خرد شده، با صدمات شدید مشاهده می شود. سطوح آسیب:
- پارگی تاندون از محل وارد شدن آن.
- پارگی در تمام طول تاندون ها.
- پارگی تاندون در ناحیه انتقال آن به عضله. چنین پدیده هایی به احتمال زیاد در افراد مسن و در افرادی که حرفه آنها با فشار عضلانی یا ورزشکاران مرتبط است رخ می دهد.
پارگی و آسیب به تاندون های پا
درجات آسیب به تاندون های پا:
- درجه یک - درد خفیف، تورم خفیف مچ پا. می توانید پا روی پا بگذارید. احساسات ناخوشایند پس از چند روز درمان با پمادها و کمپرس های مخصوص ناپدید می شوند.
- درجه دوم - تورم متوسط مفصل، درد شدید هنگام حرکت پا.
- درجه سوم - پارگی تاندون، درد شدید و بی امان، تورم قابل توجه مفصل.
پارگی و آسیب به تاندون آشیل یا پاشنه پا (سه سر بازو) که به غده پاشنه چسبیده و بسیار ضخیم است، در نتیجه کشش شدید رخ می دهد. معمولاً شکاف در این ناحیه کامل است. علل آسیب عبارتند از ضربه مستقیم در اثر برخورد با یک جسم سخت و ضربه غیرمستقیم ناشی از انقباض شدید عضله سه سر ساق پا.
ورزشکاران در معرض خطر هستند، ممکن است آسیب دیدگی رخ دهد، به عنوان مثال، در دوندگان با بار ناگهانی روی تاندون در لحظه برداشتن پا از سطح در شروع، در ورزشکاران با دورسی فلکشن شدید پا در حین سقوط از ارتفاع آسیب جزئی به تاندون آشیل با آسیب مستقیم با یک جسم برش رخ می دهد. قربانی درد شدید، احساس ضربه به تاندون دارد.
خونریزی و ادم در سطح پشتی یک سوم پایینی ساق پا مشاهده می شود. یک فرورفتگی در ناحیه پارگی دیده می شود. بیمار نمی تواند روی توپ های انگشتان خود بایستد، فلکشن کف پا غیرممکن است.ارائه کمک های اولیه شامل بیهوشی با دارو و تحویل آن به بخش تروما است.
درمان اشک تازه (حداکثر دو هفته) - بخیه از راه پوست بسته. یک باند گچی به مدت 4 هفته روی ناحیه آسیب دیده اعمال می شود، پا همیشه در همان موقعیت باقی می ماند. پس از برداشتن نخ از بخیه، ساق پا به مدت 4 هفته در موقعیت دیگری ثابت می شود.
اگر آسیب قدیمی باشد (بیش از ۲ هفته)، معمولاً بافت اسکار از قبل در انتهای تاندون ها تشکیل شده است، آن را برداشته، برش پوستی روی تاندون ایجاد می شود، انتهای تاندون دوخته می شود. با بخیه مخصوص به روش دکتر تکاچنکو. در صورت وجود نقص بافتی، جراحی پلاستیک و سپس گچ گیری به مدت 6 هفته انجام می شود. بهبودی کامل با استفاده از تمرینات خاص و فیزیوتراپی تضمین می شود.
تاندون آشیل قوی‌ترین است، زمانی که عضلات منقبض هستند کشیده می‌شود و به شما اجازه می‌دهد روی انگشت پا بایستید یا بپرید. برای تشخیص، از رادیوگرافی مفصل مچ پا در برجستگی جانبی، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی، تجهیزات اولتراسونیک استفاده می شود.آسیب را می توان با استفاده از لمس سنتی نیز تعیین کرد.
